ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หนึ่ง

สำรวจกองทัพที่สมรภูมิคุรุคเชทระ

โศลก 13

ทะทะฮ ชังคฺาช ชะ เบฺรยัช ชะ
พะณะวานะคะ-โกมุคฺาฮฺ

สะฮะไสวาบฺยะฮันยันทะ
สะ ชับดัส ทุมุโล ′บฺะวัทฺ

ทะทะฮฺ  -  หลังจากนั้น, ชังคฺาฮฺ  -  หอยสังข์, ชะฺ  -  เหมือนกัน, เบฺรยะฮฺ  -  กลองใหญ่, ชะฺ  -  และ, พะณะวะ-อานะคะฺ  -  กลองเล็กและกลองใหญ่, โก-มุคฺาฮฺ  -  เขาสัตว์, สะฮะสาฺ  -  ทันทีทันใด, เอวะฺ  -  แน่นอน, อับฺยะฮันยันทะฺ  -  ส่งเสียงพร้อมกัน, สะฮฺ  -  นั้น, ชับดะฮฺ  -  เสียงรวมกัน, ทุมุละฮฺ  -  เสียงกึกก้อง, อบฺะวัทฺ  -  กลายเป็น

คำแปลฺ

หลังจากนั้น  เสียงสังข์  กลอง  แตรเดี่ยว  แตร  และเขาสัตว์ทั้งหมดได้เริ่มส่งเสียงประสาน  ทำให้กึกก้องไปทั่ว