ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หนึ่ง

สำรวจกองทัพที่สมรภูมิคุรุคเชทระ

โศลก 19

สะ โกฺโช ดฺารทะราชทราณาม
ฮริดะยานิ วยะดาระยัทฺ

นะบัฺช ชะ พริทิฺวีม ไชวะ
ทุมุโล ′บฺยะนุนาดะยันฺ

สะฮฺ  -  นั้น, โกฺชะฮฺ  -  เสียงสั่นสะเทือน, ดฺารทะราชทราณามฺ  -  พระโอรสของดฺริทะราชทระ, ฮริดะยานิฺ  -  หัวใจ, วยะดาระยัทฺ  -  สลาย, นะบฺะฮฺ  -  ท้องฟ้า, ชะฺ  -  ด้วยเหมือนกัน, พริทิฺวีมฺ  -  ผิวของโลก, ชะฺ  -  ด้วยเหมือนกัน, เอวะฺ  -  แน่นอน, ทุมุละฮฺ  -  เสียงอึกทึกอื้ออึง, อับฮยะนุ นาดะยันฺ  -  ส่งเสียงกึกก้อง

คำแปลฺ

การเป่าหอยสังข์เหล่านี้ส่งเสียงกึกก้องกัมปนาท  สะเทือนไปทั่วท้องฟ้าและทั่วพื้นดิน  ทำให้หัวใจเหล่าโอรสของดฺริทะราชทระสลาย

คำอธิบายฺ

เมื่อบีฺชมะและบุคคลอื่น  ๆ  ทางฝ่ายของดุรโยดฺะนะเป่าหอยสังข์ตามลำดับ  ทางฝ่ายพาณดะวะหัวใจไม่สะทกสะท้าน  เพราะไม่ได้กล่าวถึง  แต่ว่าโศลกนี้ได้กล่าวถึงหัวใจของเหล่าโอรสดฺริทะราชทระว่าสลายจากเสียงสนั่นหวั่นไหวของฝ่ายพาณดะวะ  ที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากพาณดะวะทรงมีความมั่นใจในชรีคริชณะ  ผู้ที่ยึดเอาองค์ภควานเป็นที่พ่ึงจะไม่มีความกลัวอะไรเลย  แม้จะอยู่ท่ามกลางความหายนะอันใหญ่หลวง