ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หนึ่ง

สำรวจกองทัพที่สมรภูมิคุรุคเชทระ

โศลก 29

เวพะทํุช ชะ ชะรีเร เม
โรมะ-ฮารชัช ชะ จายะเทฺ

กาณดีวัม สรัมสะเท ฮัสทาท
ทวัค ไชวะ พาริดะฮยะเทฺ

เวพะทํุฮฺ  -  ร่างกายสั่น, ชะฺ  -  เช่นกัน, ชะรีเรฺ  -  บนร่างกาย, เมฺ  -  ของข้า, โรมะ-ฮารชะฮฺ  -  ขนลุก, ชะฺ  -  เช่นกัน, จายะเทฺ  -  เกิดขึ้น, กาณดีวัมฺ  -  ธนูของอารจุนะ, สรัมสะเทฺ  -  ลื่นลง, ฮัสทาทฺ  -  จากมือ, ทวัคฺ  -  ผิวหนัง, ชะฺ  -  เช่นกัน, เอวะฺ  -  แน่นอน, พะริดะฮยะเทฺ  -  ร้อนผ่าว

คำแปลฺ

ทั่วทั้งเรือนร่างของข้ารู้สึกสั่นไปหมด  ขนลุกตั้งชัน  ธนูกาณดีวะลื่นหลุดไปจากมือของข้า  และผิวกายร้อนผ่าว

คำอธิบายฺ

ร่างกายสั่นมีสองประเภท  และขนลุกก็มีสองประเภท  อาการเช่นนี้เกิดขึ้นได้จากความปลื้มปีติยินดีทิพย์อย่างใหญ่หลวง  หรือเกิดขึ้นจากความกลัวมากภายใต้สภาวะทางวัตถุ  ในความรู้แจ้งทิพย์จะไม่มีความกลัว  อาการของอารจุนะในสถานการณ์เช่นนี้ทรงเนื่องมาจากความกลัวทางวัตถุ  เช่น  การสูญเสียชีวิต  ยังมีลักษณะอาการอื่น  ๆ  ที่เป็นหลักฐานคือ  อารจุนะทรงรู้สึกหมดความอดทนจนกระทั่งคันธนูอันเลื่องชื่อกาณดีวะ  ได้ลื่นหลุดไปจากมือ  เนื่องจากหัวใจที่ถูกเผาไหม้อยู่ภายใน  จึงทรงรู้สึกว่าร้อนผ่าวที่ผิวกาย  ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากแนวความคิดชีวิตทางวัตถุ