เพราะขาดความอดทน  อารจุนะจึงทรงไม่สามารถอยู่ที่สมรภูมิได้อีกต่อไปและรู้สึกลืมตัว  อันเนื่องมาจากความอ่อนแอของจิตใจและความยึดติดในสิ่งของวัตถุอย่างรุนแรง  ทำให้คนเราอยู่ในสภาวะสับสนเช่นนี้  บฺะยัม  ดวิทียาบิฺนิเวชะทะฮ  สยาทฺ(บฺากะวะธัมฺ  11.2.37)  ความกลัวและความไม่สมดุลของจิตใจเช่นนี้  เกิดขึ้นกับผู้ที่มีความยึดติดกับสภาวะวัตถุมากเกินไป  อารจุนะทรงเห็นเฉพาะผลลัพธ์ที่มีแต่ความเจ็บปวดในสมรภูมิเท่านั้น  จะทรงไม่มีความสุขแม้ได้รับชัยชนะจากศัตรู  คำว่า  นิมิททานิ  วิพะรีทานิฺ  มีความสำคัญเมื่อเราเห็นเฉพาะความผิดหวังในสิ่งที่คาดหวัง  เราก็จะคิดว่า  “ข้ามาอยู่ที่นี่ทำไม?”  ทุก  ๆ  คนจะสนใจในตนเองและเรื่องของตนเองเท่านั้น  ไม่มีใครสนใจในองค์ภควาน  ด้วยพระประสงค์ของชรีคริชณะ  ทำให้อารจุนะทรงไม่รู้ถึงผลประโยชน์ที่แท้จริงของตนเอง  ผลประโยชน์ที่แท้จริงของเราอยู่ที่พระวิชณุ  หรือคริชณะ  พันธวิญญาณลืมจุดนี้ไป  ดังนั้น  จึงต้องได้รับทุกข์แห่งความเจ็บปวดทางวัตถุ  อารจุนะทรงคิดว่าชัยชนะของพระองค์ในการรบจะเป็นเพียงสาเหตุเดียวที่ทำให้พระองค์เศร้าโศกเสียใจ