ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หนึ่ง

สำรวจกองทัพที่สมรภูมิคุรุคเชทระ

โศลก 32-35

คิม โน ราจเยนะ โกวินดะ
คิม โบฺไกร จีวิเทนะ วาฺ

เยชาม อรเทฺ คางคชิทัม โน
ราจยัม โบฺกาฮ สุคฺานิ ชะฺ
ทะ อิเม ′วัสทิฺทา ยุดเดฺ
พราณามส ทยัคทวา ดฺะนานิ ชะฺ

อาชารยาฮ พิทะระฮ พุทราส
ทะไทฺวะ ชะ พิทามะฮาฮฺ
มาทุลาฮ ชวะชุราฮ โพทราฮ
ชยาลาฮ สัมบันดิฺนัส ทะทฺาฺ

เอทาน นะ ฮันทุม อิชชฺามิ
กฺนะโท ′พิ มะดํุสูดะนะฺ
อพิ ไทรโลคยะ-ราจยัสยะ
เฮ โทฮ คิม นุ มะฮี-คริเทฺ

นิฮัทยะ ดฺารทะราชทราน นะฮ
คา พรีทิฮ สยาจ จะนารดะนะฺ

คิมฺ  -  ใช้อะไร, นะฮฺ  -  แด่เรา, ราจเยนะฺ  -  เป็นราชอาณาจักร, โกวินดะฺ  -  โอ้ คริชณะ, คิมฺ  -  อะไร, โบฺไกฮฺ  -  ความสุขสำราญ, จีวิเทนะฺ  -  มีชีวิต, วาฺ  -  ไม่ก็, เยชามฺ  -  ของใคร, อารเทฺฺ  -  เพื่อสิ่งนั้น, คางคชิทัมฺ  -  เป็นสิ่งที่ปรารถนา, นะฮฺ  -  โดยเรา, ราจยัมฺ  -  ราชอาณาจักร, โบฺกาฮฺ  -  ความสุขทางวัตถุ, สุคฺานิฺ  -  ความสุขทั้งหมด, ชะฺ  -  เช่นกัน, เทฺ  -  เขาทั้งหมด, อิเมฺ  -  เหล่านี้, อวัสทิฺทาฮฺ  -  สถิต, ยุดเดฺฺ  -  ในสมรภูมินี้, พราณานฺ  -  ชีวิต, ทยัคทวาฺ  -  ยกเลิก, ดฺะนานิฺ  -  ความร่ำรวย, ชะฺ  -  เช่นกัน, อาชารยาฮฺ  -  พระอาจารย์, พิทะระฮฺ  -  พระบิดา, พุทราฮฺ  -  บุตร, ทะทฺาฺ  -  ดีเท่ากับ, เอวะฺ  -  แน่นอน, ชะฺ  -  เช่นกัน, พิทามะฮาฮฺ  -  พระอัยกา, มาทุลาฮฺ  -  พระมาตุลา, ชวะชุราฮฺ  -  พระสัสสุระ, โพทราฮฺ  -  พระราชนัดดา, ชยาลาฮฺ  -  พระเชษฐภรรดา พระกนิษฐภคินี, สัมบันดิฺนะฮฺ  -  สังคญาติ, ทะทฺาฺ  -  ดีเท่ากับ, เอทานฺ  -  ทั้งหมดนี้, นะฺ  -  ไม่เคย, ฮันทุมฺ  -  สังหาร, อิชชฺามิฺ  -  ข้าปรารถนา, กฺนะทะฮฺ  -  ถูกสังหาร, อพิฺ  -  แม้แต่, มะดํุสูดะนะฺ  -  โอ้ผู้สังหารมารมะดํุ (คริชณะ), อพิฺ  -  ถึงแม้ว่า, ไทร-โลคยะฺ  -  ของทั้งสามโลก, ราจยัสยะฺ  -  เพื่อราชอาณาจักร, เฮโทฮฺ  -  ในการแลกเปลี่ยน, คิมนฺุ  -  แล้วไปพูดอะไรอีก, มะฮี-คริเทฺ  -  เพื่อประโยชน์ของโลก, นิฮัทยะฺ  -  ด้วยการสังหาร, ดฺารทะราช ทรานฺ  -  เหล่าโอรสของดฺริทะราชทระ, นะฮฺ  -  ของเรา, คาฺ  -  อะไร, พรีทิฮฺ  -  ความสุข, สยาทฺ  -  จะมี, จะนารดะนะฺ  -  โอ้ ผู้ค้ำจุนมวลชีวิต

คำแปลฺ

โอ้  โกวินดะ  ผลประโยชน์ที่เราจะได้รับคือราชอาณาจักร  ความสุข  หรือแม้แต่ดวงชีวิตเอง  เมื่อพวกเขาทั้งหลายที่เราอาจปรารถนา  บัดนี้  ได้มาเรียงรายอยู่ในสมรภูมินี้แล้ว  โอ้  มะดํุสูดะนะ  เมื่อพระอาจารย์  พระบิดา  บุตร  พระอัยกา  พระปิตุลาพระสัสสุระ  พระราชนัดดา  พระเชษฐภรรดา  พระกนิษฐภคินี  และเหล่าสังคญาติพร้อมถวายชีวิตและทรัพย์สิน  มายืนอยู่ต่อหน้า  แล้วเหตุใฉนข้าต้องปรารถนาไปสังหารพวกเขาด้วย  แม้พวกเขาอาจมาสังหารข้า  โอ้  ผู้ค้ำจุนมวลชีวิต  ข้าพเจ้าไม่พร้อมรบกับพวกเขาแม้จะเป็นการแลกเปลี่ยนทั้งสามโลก  นับประสาอะไรกับโลกนี้  เราจะได้รับความสุขอันใดในการสังหารเหล่าโอรสของดฺริทะราชทระ

คำอธิบายฺ

อารจุนะทรงเรียกองค์ชรีคริชณะว่า  โกวินดะ  เพราะว่า  คริชณะทรงเป็นจุดมุ่งหมายแห่งความสุขทั้งมวลของวัวและประสาทสัมผัส  เมื่อใช้คำสำคัญคำนี้  อารจุนะทรงแสดงให้เห็นว่า  คริชณะทรงควรเข้าใจว่าสิ่งใดที่จะทำให้ประสาทสัมผัสของอารจุนะพอใจ  แต่โกวินดะมิได้หมายความเพื่อให้ประสาทสัมผัสของเราได้รับความพอใจ  หากเราพยายามทำให้ประสาทสัมผัสของโกวินดะทรงพึงพอพระทัย  ประสาทสัมผัสของพวกเราก็จะได้รับความพึงพอใจด้วยโดยปริยาย  ในวิถีทางวัตถุทุก  ๆ  คนต้องการจะสนองประสาทสัมผัสของตนเอง  และต้องการให้องค์ภควานเป็นผู้รับคำสั่งเพื่อความพึงพอใจของเรา  แต่องค์ภควานจะทรงสนองประสาทสัมผัสของสิ่งมีชีวิตเท่าที่เขาควรจะได้รับ  ไม่มากจนเกิดเป็นความโลภ  หากเราปฏิบัติตรงกันข้ามคือพยายามสนองประสาทสัมผัสของโกวินดะ  โดยไม่ปรารถนาสนองประสาทสัมผัสของตนเอง  ด้วยพระกรุณาธิคุณของโกวินดะความปรารถนาทั้งหมดของสิ่งมีชีวิตก็จะได้รับสนองตอบ  ความรักอันลึกซึ้งที่อารจุนะทรงมีต่อสังคม  และสมาชิกในครอบครัวที่แสดงออกมา  ณ  ที่นี้ส่วนหนึ่งเนื่องมาจากความสงสารที่มีตามธรรมชาติ  ดังนั้น  พระองค์จึงทรงไม่เตรียมตัวที่จะสู้รบ  ทุกคนต้องการแสดงความมั่งคั่งร่ำรวยให้เพื่อน  ๆ  และญาติ  ๆ  เห็น  แต่อารจุนะทรงกลัวว่าบรรดาญาติและเพื่อนทั้งหมดจะถูกสังหารที่สมรภูมิ  และตัวพระองค์เองจะทรงไม่สามารถแบ่งปันความร่ำรวยหลังจากที่ได้รับชัยชนะ  นี่เป็นความคิดโดยทั่วไปทางชีวิตวัตถุ  อย่างไรก็ดีชีวิตทิพย์นั้นแตกต่างออกไป  เนื่องจากสาวกต้องการสนองพระราชประสงค์ขององค์ภควาน  หากองค์ภควานทรงปรารถนาสาวกจะยอมรับความมั่งคั่งทั้งหลายเพื่อรับใช้พระองค์  แต่หากองค์ภควานทรงไม่ปรารถนาสาวกจะไม่ยอมรับแม้แต่สตางค์แดงเดียว  อารจุนะทรงไม่ต้องการสังหารบรรดาญาติ  หากจำเป็นต้องสังหารทรงปรารถนาให้คริชณะทรงเป็นผู้สังหารเอง  มาถึงจุดนี้  อารจุนะทรงไม่ทราบว่าคริชณะได้สังหารพวกเขาทั้งหมดเรียบร้อยแล้วก่อนที่จะมาถึงสนามรบ  และอารจุนะทรงเพียงแต่มาเป็นเครื่องมือให้คริชณะเท่านั้น  ความจริงนี้จะถูกเปิดเผยในบทต่อ  ๆ  ไปในฐานะที่เป็นสาวกขององค์ภควาน  โดยธรรมชาติอารจุนะทรงไม่ปรารถนาที่จะโต้ตอบกับการกระทำที่ต่ำช้าเลวทรามของสังคญาติ  แต่นี่เป็นแผนการขององค์ภควานว่าทั้งหมดควรถูกสังหาร  สาวกไม่ปรารถนาที่จะตอบโต้ผู้กระทำผิด  แต่องค์ภควานทรงไม่ยอมอดทนต่อความผิดที่คนชั่วกระทำต่อสาวก  องค์ภควานทรงให้อภัยกับคนที่ทำผิดต่อพระองค์  แต่จะไม่ให้อภัยกับคนที่ทำผิดต่อสาวกของพระองค์  ฉะนั้น  องค์ภควานทรงมุ่งมั่นที่จะสังหารคนเลวทรามเหล่านี้  ถึงแม้ว่าอารจุนะทรงปรารถนาจะให้อภัยพวกเขา