ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หนึ่ง

สำรวจกองทัพที่สมรภูมิคุรุคเชทระ

โศลก 45

ยะดิ มาม อพระทีคารัม
อชัสทรัม ชัสทระ-พาณะยะฮฺ

ดฺารทะราชทรา ระเณ ฮันยุส
ทัน เม คเชมะทะรัม บฺะเวทฺ

ยะดิฺ  -  ถึงแม้ว่า, มามฺ  -  ข้าพเจ้า, อพระทีคารัมฺ  -  ปราศจากการต่อต้าน, อชัสทรัมฺ  -  โดยไม่มีอาวุธ, ชัสทระ-พาณะยะฮฺ  -  ผู้ที่มีอาวุธอยู่ในมือ, ดฺาทะราชทราฮฺ  -  เหล่าโอรสของดฺริทะราชทระ, ระเณฺ  -  ในสมรภูมิ, ฮันยุฮฺ  -  อาจสังหาร, ทัทฺ  -  นั้น, เมฺ  -  สำหรับข้า, คเชมะ- ทะรัมฺ  -  ดีกว่า, บฺะเวทฺ  -  อาจเป็น

คำแปลฺ

มันอาจเป็นการดีกว่า  ถ้าหากว่าเหล่าโอรสของดฺริทะราชทระผู้มีอาวุธครบมือมาสังหารข้าขณะไร้อาวุธ  และข้าพเจ้าจะไม่ตอบโต้ในสนามรบ

คำอธิบายฺ

เป็นประเพณีตามหลักการต่อสู้ของกษัตริย์ว่า  ศัตรูผู้ไม่มีอาวุธและไม่ยินดีต่อสู้ไม่ควรถูกทำร้าย  อย่างไรก็ดี  อารจุนะทรงตัดสินใจแล้วว่า  ถึงแม้ศัตรูจะบุกรุกเข้ามาในสถานการณ์ที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้  พระองค์จะทรงไม่ยอมต่อสู้  โดยมิได้พิจารณาว่า  ฝ่ายตรงข้ามมีความปรารถนาจะสู้รบแค่ไหน  ลักษณะอาการทั้งหมดนี้ก็เนื่องมาจากหัวใจที่อ่อนโยน  จากผลที่ทรงเป็นสาวกผู้ยิ่งใหญ่ขององค์ภควาน