สำรวจกองทัพที่สมรภูมิคุรุคเชทระ
โศลก 46
สันจะยะ อุวาชะฺ
เอวัม อุคทวารจุนะฮ สังคฺเย
ระโทฺพัสทฺะ อุพาวิชัทฺ
วิสริจยะ สะ-ชะรัม ชาพัม
โชคะ-สัมวิกนะ-มานะสะฮฺ
สันจะยะฮอุวาชะฺ - สันจะยะกล่าว, เอวัมฺ - ดังนั้น, อุคทวาฺ - กล่าวว่า, อารจุนะฮฺ - อารจุนะ, สังคฺเยฺ - ในสมรภูมิ, ระทฺะฺ - ของราชรถ, อุพัสเทฺฺ - บนที่นั่ง, อุพาวิชัทฺ - นั่งลงอีกครั้งหนึ่ง, วิสริจยะฺ - วางลงข้าง ๆ, สะ-ชะรัมฺ - พร้อมทั้งลูกศร, ชาพัมฺ - คันธนู, โชคะฺ - ความเศร้าโศกเสียใจ, สัมวิกนะฺ - ความทุกข์, มานะสะฮฺ - ภายในใจ
คำแปลฺ
สันจะยะกล่าวว่า “หลังจากอารจุนะตรัสเช่นนี้ที่สมรภูมิแล้ว ทรงวางคันธนูและลูกศรไว้ข้าง ๆ และนั่งลงบนราชรถ ภายในจิตใจเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ”
คำอธิบายฺ
ขณะที่อารจุนะทรงยืนอยู่บนราชรถสำรวจสถานการณ์ของฝ่ายศัตรู แต่ว่าพระองค์ทรงถูกครอบงำด้วยความเศร้าโศกเสียใจ จึงทรงนั่งลงอีกครั้งพร้อมทั้งวางคันธนูและลูกศรลงข้าง ๆ ผู้ที่มีจิตสำนึกเมตตาและอ่อนโยนจากการอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควานเช่นนี้ เป็นผู้เหมาะสมที่จะได้รับความรู้แจ้งแห่งตน
ดังนั้น ได้จบคำอธิบายโดย บัฺคธิเวดันธะ บทที่หนึ่งของหนังสือฺ ชรีมัด บฺะกะวัด-กีทา ในหัวข้อเรื่อง
สำรวจกองทัพที่สมรภูมิคุรุคเชทระฺ