ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 30

พระฮลาดัช ชาสมิ ไดทยานาม
คาละฮ คะละยะทาม อฮัมฺ

มริกาณาม ชะ มริเกนโร
่ฮัม ไวนะเทยัช ชะ พัคชิณามฺ

พระฮลาดะฮฺ  -  พระฮลาดะ, ชะฺ  -  เช่นกัน, อัสมิฺ  -  ข้าเป็น, ไดทยานามฺ  -  ของเหล่ามาร, คาละฮฺ  -  เวลา, คะละยะทามฺ  -  ของผู้ปราม, อฮัมฺ  -  ข้าเป็น, มริกาณามฺ  -  ของหมู่สัตว์, ชะฺ  -  และ, มริกะ-อินดระฮฺ  -  สิงโต, อฮัมฺ  -  ข้าเป็น, ไวนะเทยะฮฺ  -  กะรุดะ, ชะฺ  -  เช่นกัน, พัคชิณามฺ  -  ของหมู่นก

คำแปลฺ

ในหมู่มารไดทยะข้าคือพระฮลาดะผู้อุทิศตนเสียสละ  ในหมู่ผู้ปรามให้เชื่องช้าคือกาลเวลา  ในหมู่สัตว์ข้าคือพญาราชสีห์  และในหมู่นกข้าคือกะรุดะ  (พญาครุฑ)

คำอธิบายฺ

ดิทิฺ  และ  อดิทิฺ  เป็นพี่สาวและน้องสาว  ลูก  ๆ  ของ  อดิทิฺ  เรียกว่า  อาดิทยัสฺและลูก  ๆ  ของ  ดิทิฺ  เรียกว่า  ไดทยะ,  อาดิทยะฺ  ทั้งหมดเป็นสาวกขององค์ภควาน  และ  ไดทยะฺ  ทั้งหมดเป็นผู้ไม่เชื่อในองค์ภควาน  ถึงแม้  พระฮลาดะฺ  เกิดในครอบครัว  ไดทยะฺแต่เป็นสาวกผู้ยิ่งใหญ่ตั้งแต่ในวัยเด็ก  เนื่องจากการอุทิศตนเสียสละรับใช้และธรรมชาติที่บริสุทธิ์  จึงพิจารณาว่าเป็นผู้แทนของคริชณะ

มีหลักในการปรามมากมาย  แต่กาลเวลาจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างสึกหรอหรือเสื่อมลงในจักรวาลวัตถุ  ดังนั้น  จึงเป็นผู้แทนของคริชณะ  ในบรรดาสัตว์จำนวนมากมายสิงโตมีอำนาจและดุร้ายที่สุด  และในบรรดานกเป็นล้าน  ๆ  จำพวก  กะรุดะฺ  หรือ  พญาครุฑ  ผู้เป็นพาหนะของพระวิชณุยิ่งใหญ่ที่สุด