ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 37

วริชณีนาม วาสุเดโว ่สมิ
พาณดะวานาม ดฺะนันจะยะฮฺ

มุนีนาม อพิ อฮัม วิยาสะฮ
คะวีนาม อุชะนา คะวิฮฺ

วริชณีนามฺ  -  ของผู้สืบสกุลวริชณิ, วาสุเดวะฮฺ  -  คริชณะที่ดวาระคา, อัสมิฺ  -  ข้าเป็น, พาณ- ดะวานามฺ  -  ของพาณดะวะ, ดฺะนันจะยะฮฺ  -  อารจุนะ, มุนีนามฺ  -  ของเหล่านักปราชญ์, อพิฺ  -  เช่นกัน, อฮัมฺ  -  ข้าเป็น, วิยาสะฮฺ  -  วิยาสะผู้รวบรวมวรรณกรรมพระเวททั้งหมด, คะวีนามฺ  -  ของนักคิดผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย, อุชะนาฺ  -  อุชะนา, คะวิฮฺ  -  นักคิด

คำแปลฺ

ในบรรดาผู้สืบราชวงศ์วริชณิข้าคือวาสุเดวะ  และในหมู่พาณดะวะข้าคืออารจุนะในบรรดานักปราชญ์ข้าคือวิยาสะ  และในหมู่นักคิดผู้ยิ่งใหญ่ข้าคืออุชะนา

คำอธิบายฺ

คริชณะทรงเป็นภควานองค์แรก  และบะละเดวะทรงเป็นภาคที่แบ่งแยกจากคริชณะโดยตรง  ทั้งคริชณะและบะละเดวะทรงปรากฏเป็นบุตรของวะสุเดวะ  ดังนั้นทั้งคู่อาจถูกเรียกว่าวาสุเดวะจากอีกมุมมองหนึ่ง  เนื่องจากคริชณะทรงไม่เคยออกจากวรินดาวะนะ  รูปลักษณ์ทั้งหลายของคริชณะที่ทรงปรากฏที่อื่นเป็นภาคแบ่งแยกของพระองค์  วาสุเดวะทรงเป็นภาคที่แบ่งแยกจากคริชณะโดยตรง  ดังนั้น  วาสุเดวะไม่แตกต่างไปจากคริชณะ  เข้าใจว่าวาสุเดวะที่กล่าวถึงใน  ภควัต-คีตาฺ  โศลกนี้  คือ  บะละเดวะหรือบะละรามะ  เพราะว่าพระองค์ทรงเป็นแหล่งกำเนิดเดิมแท้ของอวตารทั้งหลาย  ดังนั้นพระองค์ทรงเป็นแหล่งกำเนิดของวาสุเดวะแต่ผู้เดียว  ภาคที่แบ่งแยกจากองค์ภควานโดยตรงเรียกว่า  สวามชะฺ  (ภาคที่แบ่งแยกส่วนพระองค์)  และยังมีภาคที่แบ่งแยกเรียกว่า  วิบิฺนนามชะฺ  (ภาคแบ่งแยกที่แยกออกไป)

ในบรรดาโอรสของพาณดุ  อารจุนะทรงมีชื่อเสียงในนาม  ดฺะนันจะยะ  และเป็นผู้ที่ดีที่สุดในหมู่มนุษย์  ดังนั้น  จึงเป็นผู้แทนของคริชณะ  ในหมู่  มุนิฺ  หรือผู้คงแก่เรียนเชี่ยวชาญในความรู้พระเวทวิยาสะยิ่งใหญ่ที่สุดเนื่องจากทรงอธิบายความรู้พระเวทในหลายวิธีเพื่อให้คนธรรมดาสามัญส่วนใหญ่ในคะลิยุคนี้สามารถเข้าใจได้  และเป็นที่ทราบกันว่าวิยาสะเป็นอวตารของคริชณะ  ดังนั้น  วิยาสะเป็นผู้แทนคริชณะ  คะวิฺ  คือพวกที่สามารถคิดได้ทะลุปรุโปร่งในทุก  ๆ  เรื่อง  ในบรรดา  คะวิ,  อุชะนา,  ชุคราชารยะฺ  เป็นพระอาจารย์ทิพย์ของเหล่ามาร  ท่านเป็นผู้ที่มีความเฉลียวฉลาดมาก  และเป็นนักการเมืองที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล  ชุคราชาระยะ  จึงเป็นผู้แทนอีกท่านหนึ่งแห่งความมั่งคั่งของคริชณะฺ