ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 38

ดัณโด ดะมะยะทาม อัสมิ
นีทิร อัสมิ จิกีชะทามฺ

โมนัม ไชวาสมิ กุฮยานาม
กยานัม กยานะวะทาม อฮัมฺ

ดัณดะฮฺ  -  การลงโทษ, ดะมะยะทามฺ  -  ในวิธีการปราบทั้งหลาย, อัสมิฺ  -  ข้าเป็น, นีทิฮฺ  -  ศีลธรรม, อัสมิฺ  -  ข้าเป็น, จิกีชะทามฺ  -  ของพวกที่แสวงหาชัยชนะ, โมนัมฺ  -  เงียบ, ชะฺ  -  และ, เอวะฺ  -  เช่นกัน, อัสมิฺ  -  ข้าเป็น, กุฮยานามฺ  -  ของบรรดาความลับ, กยานัมฺ  -  ความรู้, กยานะฺ  -  วะทามฺ  -  ของคนมีปัญญา, อฮัมฺ  -  ข้าเป็น

คำแปลฺ

ในบรรดาวิธีการปราบผู้ทำผิดกฎหมายทั้งหลายข้าคือการลงโทษ  และในบรรดาผู้แสวงหาชัยชนะข้าคือหลักศีลธรรม  ในบรรดาสิ่งที่เป็นความลับข้าคือความเงียบสงบ  และในบรรดาคนฉลาดข้าคือปัญญา

คำอธิบายฺ

มีผู้แทนในการปราบมากมาย  สิ่งสำคัญคือตัดจำนวนคนสารเลว  เมื่อพวกคนสารเลวถูกลงโทษ  ผู้แทนในการลงโทษเป็นผู้แทนของคริชณะ  ในบรรดาผู้ที่พยายามได้รับชัยชนะจากกิจกรรมบางอย่าง  สิ่งที่เป็นพื้นฐานที่สุดแห่งชัยชนะคือหลักศีลธรรม  ในบรรดากิจกรรมแห่งความลับในการฟัง  การคิด  และการทำสมาธิ  ความเงียบสงบสำคัญที่สุดเพราะว่าจากความเงียบสงบ  เราจึงสามารถเจริญก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว  คนมีปัญญาคือผู้ที่สามารถแยกแยะระหว่างวัตถุและวิญญาณ  ระหว่างธรรมชาติเบื้องสูงและธรรมชาติเบื้องต่ำขององค์ภควาน  ความรู้เช่นนี้คือองค์ชรีคริชณะเอง