ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 41

ยัด ยัด วิบํูทิมัท สัททวัม
ชรีมัด อูรจิทัม เอวะ วาฺ

ทัท ทัด เอวาวะกัชชฺะ ทวัม
มะมะ เทโจ-่มชะ-สัมบฺะวัมฺ

ยัทยัทฺ  -  อะไรก็แล้วแต่, วิบํูทิฺ  -  ความมั่งคั่ง, มัทฺ  -  มี, สัททวัมฺ  -  มีอยู่, ชรี-มัทฺ  -  ความสวยงาม, อูรจิทัมฺ  -  น่าสรรเสริญ, เอวะฺ  -  แน่นอน, วาฺ  -  หรือ, ทัท ทัทฺ  -  ทั้งหมดนั้น, เอวะฺ  -  แน่นอน, อวะ กัชชฺะฺ  -  ต้องรู้, ทวัมฺ  -  เธอ, มะมะฺ  -  ของข้า, เทจะฮฺ  -  ของความวิเศษงดงาม, อัมชะฺ  -  ส่วนหนึ่ง, สัมบฺะวัมฺ  -  เกิดจาก

คำแปลฺ

จงรู้ด้วยว่าสิ่งที่สร้างขึ้นมาทั้งหมดที่มีความมั่งคั่ง  ความสวยงาม  และน่าสรรเสริญ  กำเนิดมาจากประกายเพียงนิดเดียวแห่งความวิเศษงดงามของข้า

คำอธิบายฺ

สิ่งใดที่มีอยู่ซึ่งมีความสวยงามหรือน่าสรรเสริญ  ควรเข้าใจว่าเป็นเพียงปรากฏการณ์เพียงเล็กน้อยแห่งความมั่งคั่งของคริชณะ  ไม่ว่าในโลกทิพย์หรือโลกวัตถุความมั่งคั่งพิเศษใด  ๆ  ควรพิจารณาว่าเป็นผู้แทนแห่งความมั่งคั่งของคริชณะ