ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 6

มะฮารชะยะฮ สัพทะ พูรเว
ชัทวาโร มะนะวัส ทะทฺาฺ

มัด-บฺาวา มานะสา จาทา
เยชาม โลคะ อิมาฮ พระจาฮฺ

มะฮา-ริชะยะฮฺ  -  นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่, สัพทะฺ  -  เจ็ด, พูรเวฺ  -  ก่อน, ชัทวาระฮฺ  -  สี่, มะนะ วะฮฺ  -  มะนุ,ทะทฺาฺ  -  เช่นกัน, มัท-บฺาวาฮฺ  -  เกิดจากข้า, มานะสาฮฺ  -  จากจิตใจ, จาทาฮฺ  -  เกิด, เยชามฺ  -  ของพวกเขา, โลเคฺ  -  ในโลก, อิมาฮฺ  -  ทั้งหมดนี้, พระจาฮฺ  -  พลเมือง

คำแปลฺ

นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเจ็ด  และก่อนหน้านี้มีนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่อีกสี่ท่านรวมทั้งมะนุ  (บรรพบุรุษแห่งมนุษยชาติ)  มาจากข้า  กำเนิดมาจากจิตใจของข้า  สิ่งมีชีวิตทั้งหลายซึ่งเป็นพลโลกของดาวเคราะห์ต่าง  ๆ  สืบเชื้อสายมาจากท่านเหล่านี้

คำอธิบายฺ

องค์ภควานทรงให้ข้อสรุปเกี่ยวกับเรื่องวงศ์วานของประชากรในจักรวาล  พระพรหมทรงเป็นชีวิตแรกที่ประสูติจากพลังงานของพระองค์  ทรงพระนามว่า  ฮิรัณยะ-  การบฺะฺ  จากพระพรหมนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเจ็ด  ก่อนหน้านี้มีนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่สี่ท่านคือ  สะนะคะ  สะนันดะ  สะนาทะนะ  และ  สะนัท-คุมาระ  จากนั้น  มะนฺุ  ก็ปรากฏออกมา  นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งยี่สิบห้าท่านนี้เป็นผู้อาวุโสสูงสุดของมวลชีวิตในจักรวาลทั้งหมด  มีจักรวาลอยู่นับไม่ถ้วนและมีดาวเคราะห์ที่นับไม่ถ้วนอยู่ภายในแต่ละจักรวาลแต่ละดาวเคราะห์ยังเต็มไปด้วยประชากรอันหลากหลายเผ่าพันธุ์  ทั้งหมดเกิดมาจากผู้อาวุโสสูงสุดยี่สิบห้าท่านนี้  พระพรหมทรงปฏิบัติการบำเพ็ญเพียงเป็นเวลาหนึ่งพันปีตามเวลาของเทวดา  ก่อนที่จะรู้แจ้งด้วยพระกรุณาธิคุณของคริชณะว่าจะทำการสร้างอย่างไร  จากพระพรหม  สะนะคะ  สะนันดะ  สะนาทะนะ  และ  สะนัท-คุมาระ  ประสูติออกมา  จากนั้น  รุดระฺ  และนักปราชญ์ทั้งเจ็ด  เช่นนี้  บระฮมะณะฺ  และ  คชัทริยะฺ  ทั้งหลายเกิดมาจากพลังงานขององค์ภควาน  พระพรหมทรงพระนามว่า  พิทามะฮะฺ  หรือเสด็จปู่  และคริชณะทรงพระนามว่า  พระพิทามะฮะฺ  พระบิดาของเสด็จปู่  ซึ่งได้กล่าวไว้ในบทที่สิบเอ็ดของ  ภควัต-คีตาฺ  (11.39)