ได้กล่าวถึงบุคลิกลักษณะของสาวกผู้บริสุทธิ์ไว้  ณ  ที่นี้ว่า  พวกท่านปฏิบัติตนอย่างเต็มที่ในการรับใช้ทิพย์ด้วยความรักต่อองค์ภควาน  โดยไม่สามารถหันเหจิตใจไปจากพระบาทรูปดอกบัวของคริชณะได้  การสนทนาจะเกี่ยวกับเรื่องราวทิพย์ทั้งหมดโดยเฉพาะในโศลกนี้ได้อธิบายถึงลักษณะอาการของสาวกผู้บริสุทธิ์ว่าชอบสรรเสริญคุณสมบัติและลีลาขององค์ภควานวันละยี่สิบสี่ชั่วโมง  หัวใจและจิตวิญญาณซึมซาบอยู่ในคริชณะตลอดเวลา  และมีความชื่นชมยินดีในการสนทนาเกี่ยวกับคริชณะร่วมกับสาวกรูปอื่น

ในระดับต้นของการอุทิศตนเสียสละรับใช้  จะได้รับความสุขทิพย์จากการรับใช้ในตัวมันเอง  ในระดับที่สูงขึ้นจะสถิตในความรักแห่งองค์ภควานอย่างแท้จริง  เมื่อสถิตในสภาวะทิพย์นั้นแล้ว  จะได้รับความสมบูรณ์สูงสุดดังที่พระองค์ทรงแสดงที่พระตำหนักองค์เชธันญะทรงเปรียบเทียบการอุทิศตนเสียสละรับใช้นี้เหมือนกับเมล็ดพันธุ์  ถ้าหว่านลงไปที่ดวงใจของสิ่งมีชีวิต  มีสิ่งมีชีวิตนับจำนวนไม่ถ้วนท่องอยู่ในโลกและจักรวาลต่างๆจากพวกนี้มีไม่กี่ชีวิตที่โชคดีพอมาพบกับสาวกผู้บริสุทธิ์  และได้รับโอกาสเข้าใจการอุทิศตนเสียสละรับใช้  การอุทิศตนเสียสละรับใช้นี้เหมือนกับเมล็ดพันธุ์  เมื่อหว่านลงไปในดวงใจของสิ่งมีชีวิต  และหากผู้นั้นสดับฟังและภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะคริชณะ  คริชณะ  ฮะเร  ฮะเร/  ฮะเร  รามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร  อย่างต่อเนื่อง  เมล็ดพันธุ์นี้จะบังเกิดผลเหมือนกับเมล็ดพันธุ์ของต้นไม้ที่บังเกิดผลด้วยการรดน้ำสม่ำเสมอ  ต้นไม้ทิพย์แห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้จะค่อย  ๆ  เจริญขึ้นและเจริญขึ้น  จนกระทั่งเจาะทะลุหลังคาที่ครอบคลุมจักรวาลวัตถุ  และเข้าไปในรัศมี  บระฮมะ-  จโยทิฺ  ในท้องฟ้าทิพย์  ณ  ที่นั้น  ต้นไม้นี้ยังเจริญเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ  จนกระทั่งมาถึงดาวเคราะห์สูงสุดเรียกว่า  โกโลคะ  วรินดาวะนะ  ซึ่งเป็นดาวเคราะห์สูงสุดของคริชณะ  ในที่สุดต้นไม้นี้จะมาพึ่งอยู่ภายใต้พระบาทรูปดอกบัวของคริชณะและพำนักอยู่  ณ  ที่นั่นขณะที่ต้นไม้ค่อย  ๆ  ผลิดอกออกผล  ต้นไม้แห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้นี้ก็ผลิดอกออกผลเช่นเดียวกัน  วิธีการรดน้ำในรูปของการสวดภาวนาและสดับฟังจะดำเนินต่อไป  ต้นไม้แห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้นี้  ได้อธิบายไว้อย่างสมบูรณ์ใน  เชธันญะ-ชะริทามาริทะฺ(มัดฺยะ-ลีลาฺ  บทที่สิบเก้า)  ว่า  เมื่อต้นไม้ที่สมบูรณ์มาพึ่งอยู่ภายใต้พระบาทรูปดอกบัวขององค์ภควาน  เขาจะซึมซาบอยู่ในความรักแห่งพระองค์อย่างเต็มเปี่ยม  จากนั้น  ก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้แม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียวโดยปราศจากการสัมผัสกับองค์ภควานเหมือนกับปลาที่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้หากไม่มีน้ำ  ในระดับนี้  สาวกบรรลุถึงคุณสมบัติทิพย์ในการมาสัมผัสกับองค์ภควานอย่างแท้จริง

ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  เต็มไปด้วยเรื่องราวที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างองค์ภควานและเหล่าสาวกของพระองค์  ดังนั้น  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  จึงเป็นที่รักยิ่งของสาวกดังที่ได้กล่าวไว้ใน  บฺากะวะธัมฺ  เอง  (12.13.18)  ว่า  ชรีมัด-บฺากะวะธัม  พุราณัม  อมะลัม  ยัด  ไวชณะวานาม  พริยัมฺ  เรื่องราวเหล่านี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับกิจกรรมทางวัตถุ  การพัฒนาเศรษฐกิจ  การสนองประสาทสัมผัส  หรือความหลุดพ้น  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺเป็นการบรรยายเฉพาะถึงธรรมชาติทิพย์ขององค์ภควาน  เหล่าสาวกของพระองค์ได้อธิบายไว้อย่างสมบูรณ์  ดังนั้น  ดวงวิญญาณผู้รู้แจ้งในคริชณะจิตสำนึกได้รับความสุขอย่างต่อเนื่องในการสดับฟังวรรณกรรมทิพย์นี้เหมือนกับชายหนุ่มและหญิงสาวที่มีความสุขเมื่อได้อยู่ด้วยกัน