ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 12

ดิวิ สูรยะ-สะอัสรัสยะ
บฺะเวด ยุกะพัด อุททิฺทาฺ

ยะดิ บฺาฮ สะดริชี สา สยาด
บฺาสัส ทัสยะ มะฮาทมะณะฮฺ

ดิวิฺ  -  ในท้องฟ้า, สูรยะฺ  -  หมู่ดวงอาทิตย์, สะฮัสรัสยะฺ  -  หลาย ๆ พัน, บฺะเวทฺ  -  มี, ยุกะพัทฺ  -  พร้อม ๆ กัน, อุททิฺทาฺ  -  ปรากฏ, ยะดิฺ  -  ถ้า, บฺาฮฺ  -  แสง, สะดริชีฺ  -  เหมือนเช่นนั้น, สาฺ  -  นั้น, สยาทฺ  -  อาจเป็น, บฺาสะฮฺ  -  รัศมี, ทัสยะฺ  -  ของพระองค์, มะฮา-อาทมะณะฮฺ  -  องค์ภควานผู้ยิ่งใหญ่

คำแปลฺ

หากดวงอาทิตย์เป็นร้อย  ๆ  พัน  ๆ  ดวงขึ้นบนท้องฟ้าในบัดดล  แสงของดวงอาทิตย์เหล่านี้อาจคล้ายกับรัศมีขององค์ภควานในรูปลักษณ์จักรวาลนั้น

คำอธิบายฺ

สิ่งที่อารจุนะทรงได้เห็น  อธิบายไม่ได้  ถึงกระนั้น  สันจะยะ  พยายามให้เห็นจินตนาการแห่งการเปิดเผยอันยิ่งใหญ่นั้นแด่  ดฺริทะราชทระ  ทั้ง  สันจะยะและดฺริทะราชทระ  ไม่ได้อยู่  ณที่นั้น  แต่ด้วยพระกรุณาธิคุณของ  วิยาสะ,  สันจะยะ  จึงสามารถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  บัดนี้  สันจะยะ  เปรียบเทียบสถานการณ์กับปรากฏการณ์ทางจินตนาการ  (ตัวอย่างเช่น  ดวงอาทิตย์ขึ้นเป็นพัน  ๆ  ดวง)  เท่าที่พอจะเข้าใจได้