ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 14

ทะทะฮ สะ วิสมะยาวิชโท
อริชทะ-โรมา ดฺะนันจะยะฮฺ

พระณัมยะ ชิระสา เดวัม
คริทานจะลิร อบฺาชะทะฺ

ทะทะฮฺ  -  หลังจากนั้น, สะฮฺ  -  เขา, วิสมะยะฺ  -  อาวิชทะฮฺ  -  ปลาบปลื้มด้วยความอัศจรรย์ใจ, ฮริชทะ-โรมาฺ  -  ขนบนผิวหนังลุกชันเนื่องจากความปลื้มปีติสุขอย่างใหญ่หลวง, ดฺะนัน- จะยะฺ  -  อารจุนะ, พระณัมยะฺ  -  ถวายความเคารพ, ชิระสาฺ  -  ด้วยศรีษะ, เดวัมฺ  -  แด่องค์ภควาน, คริทะ-อันจะลิฮฺ  -  ด้วยสองมือพนม, อบฺาชะทะฺ  -  เริ่มตรัส

คำแปลฺ

จากนั้น  ด้วยความสับสนและอัศจรรย์ใจ  อารจุนะขนลุกตั้งชันทรงก้มศีรษะแสดงความเคารพด้วยสองมือพนม  อารจุนะทรงเริ่มถวายบทมนต์แด่องค์ภควาน

คำอธิบายฺ

เมื่อจักษุทิพย์เปิดเผยขึ้น  ความสัมพันธ์ระหว่างคริชณะและอารจุนะได้เปลี่ยนไปทันที  ก่อนหน้านี้คริชณะและอารจุนะทรงมีความสัมพันธ์กันในฐานะเพื่อน  แต่  ณบัดนี้  หลังจากได้เปิดเผยรูปลักษณ์จักรวาลแล้ว  อารจุนะทรงแสดงความเคารพด้วยความเคารพบูชาอย่างยิ่ง  และด้วยสองมือพนม  อารจุนะทรงถวายบทมนต์แด่คริชณะสรรเสริญรูปลักษณ์จักรวาล  ดังนั้น  ความสัมพันธ์ของอารจุนะกลายมาเป็นความน่าอัศจรรย์มากกว่าความเป็นเพื่อน  เหล่าสาวกผู้ยิ่งใหญ่เห็นคริชณะในฐานะที่เป็นแหล่งกำเนิดของความสัมพันธ์ทั้งหลายทั้งปวง  ในพระคัมภีร์ได้กล่าวถึงความสัมพันธ์พื้นฐานสิบสองประเภท  และทั้งหมดนี้มีอยู่ในคริชณะ  ได้กล่าวไว้ว่า  พระองค์ทรงเป็นมหาสมุทรแห่งความสัมพันธ์ทั้งหลายที่แลกเปลี่ยนกันระหว่างสองชีวิต  ระหว่างเทวดาหรือระหว่างองค์ภควานและสาวกของพระองค์

ณ  ที่นี้  อารจุนะทรงได้รับแรงดลใจด้วยความสัมพันธ์แห่งความอัศจรรย์  และภายในความอัศจรรย์นั้น  ถึงแม้โดยธรรมชาติอารจุนะทรงเป็นผู้ที่มีความสุขุม  สงบและเงียบมาก  แต่อารจุนะได้กลายมาเป็นผู้ที่มีความปลื้มปีติสุข  ขนลุกตั้งชัน  และทรงเริ่มถวายความเคารพแด่องค์ภควานด้วยมือทั้งสองพนม  แน่นอนว่าอารจุนะทรงมิได้กลัว  แต่ได้รับผลกระทบจากความอัศจรรย์ของพระองค์  สภาพแวดล้อมในขณะนั้นคือความอัศจรรย์  ธรรมชาติความสัมพันธ์แห่งความรักฉันเพื่อนท่วมท้นไปด้วยความอัศจรรย์  ดังนั้น  อารจุนะจึงทรงแสดงออกมาเช่นนี้