ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 17

คิรีทินัม กะดินัม ชัคริณัม ชะ
เทโจ-ราชิม สารวะโท ดีพทิมันทัมฺ

พัชยามิ ทวาม ดุรนิรีคชยัม สะมันทาด
ดีพทานะลารคะ-ดยุทิม อพระเมยัมฺ

คิรีทินัมฺ  -  ด้วยมงกุฎ, กะดินัมฺ  -  ด้วยคทา, ชัคริณัมฺ  -  ด้วยกงจักร, ชะฺ  -  และ, เทจะฮ-ราชิมฺ  -  รัศมี, สารวะทะฮฺ  -  ในทุก ๆ ด้าน, ดีพทิ-มันทัมฺ  -  ส่องแสง, พัชยามิฺ  -  ข้าพเจ้าเห็น, ทวามฺ  -  พระองค์, ดุรนิรีคชยัมฺ  -  ยากที่จะเห็น, สะมันทาทฺ  -  ทุกหนทุกแห่ง, ดีพทะ-อนะละฺ  -  ไฟที่โชติช่วง, อารคะฺ  -  ของดวงอาทิตย์, ดยุทิมฺ  -  แสงอาทิตย์, อัพระเมยัมฺ  -  วัดไม่ได้

คำแปลฺ

รูปลักษณ์ของพระองค์นั้นเห็นได้ยากเนื่องจากรัศมีอันโชติช่วงที่แผ่ขยายไปทุก  ๆด้านเหมือนกับไฟอันโชติช่วงหรือแสงรัศมีของดวงอาทิตย์ที่วัดไม่ได้  ถึงกระนั้นข้าพเจ้ายังเห็นรูปลักษณ์อันโชติช่วงนี้ทุกหนทุกแห่ง  ทรงประดับไปด้วยมงกุฎคทา  และกงจักร