ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 19

อนาดิ-มัดฮยานทัม อนันทะ-วีรยัม
อนันทะ-บาฮุม ชะชิ-สูรยะ-เนทรัมฺ

พัชยามิ ทวาม ดีพทะ-ฮุทาชะ-วัคทรัม
สวะ-เทจะสา วิชวัม อิดัม ทะพันทัมฺ

อนาดิฺ  -  ปราศจากจุดเริ่มต้น, มัดฮยะฺ  -  ตรงกลาง, อันทัมฺ  -  หรือจุดจบ, อนันทะฺ  -  ไม่มีที่สิ้นสุด,วีรยัมฺ  -  พระบารมี, อนันทะฺ  -  ไม่มีที่สิ้นสุด, บาฮุมฺ  -  พระกร, ชะชิฺ  -  ดวงจันทร์, สูรยะฺ  -  ดวงอาทิตย์, เนทรัมฺ  -  พระเนตร, พัชยามิฺ  -  ข้าพเจ้าเห็น, ทวามฺ  -  พระองค์, ดีพทะฺ  -  โชติช่วง, ฮุทาชะ-วัคทรัมฺ  -  ไฟออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์, สวะ-เทจะสาฺ  -  ด้วยรัศมีของพระองค์, วิชวัมฺ  -  จักรวาล, อิดัมฺ  -  นี้, ทะพันทัมฺ  -  ความร้อน

คำแปลฺ

พระองค์ทรงปราศจากจุดเริ่มต้น  จุดตรงกลาง  และจุดจบ  พระบารมีของพระองค์นั้นไม่มีที่สิ้นสุด  พระองค์ทรงมีพระกรจำนวนนับไม่ถ้วน  ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์คือพระเนตรของพระองค์  ข้าพเจ้าทรงเห็นพระองค์พร้อมกับไฟอันโชติช่วงออกมาจากพระโอษฐ์  เผาไหม้จักรวาลทั้งหมดนี้ด้วยรัศมีของพระองค์

คำอธิบายฺ

ความมั่งคั่งหกประการของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงไม่มีขีดจำกัด  ได้มีการกล่าวซ้ำ  ณ  ที่นี้  และอีกหลายแห่ง  พระคัมภีร์กล่าวว่า  การกล่าวซ้ำถึงพระบารมีของคริชณะมิใช่เป็นความอ่อนแอของวรรณกรรม  ในขณะที่งงงวย  อัศจรรย์ใจ  หรือมีความปลื้มปีติสุขอย่างใหญ่หลวงจะกล่าวประโยคซ้ำไปซ้ำมา  เช่นนี้ไม่ใช่ข้อบกพร่อง