ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 20

ดยาพ อา-พริทิฺพโยร อิดัม อันทะรัม ฮิ
วิยานทัม ทวะไยเคนะ ดิชัช ชะ สารวาฮฺ

ดริชทวาดบํุทัม รูพัม อุกรัม ทะเวดัม
โลคะ-ทระยัม พรัพยะทิฺ มะฮาทมันฺ

ดโยฺ  -  จากนอกอวกาศ, อา-พริทิฺพโยฮฺ  -  มาถึงโลก, อิดัมฺ  -  นี้, อันทะรัมฺ  -  ระหว่าง, ฮิฺ  -  แน่นอน, วิยาพทัมฺ  -  แผ่กระจาย, ทวะยาฺ  -  โดยพระองค์, เอเคนะฺ  -  ผู้เดียว, ดิชะฮฺ  -  ทิศทางต่าง ๆ, ชะฺ  -  และ, สารวาฮฺ  -  ทั้งหมด, ดริชทวาฺ  -  ด้วยการเห็น, อัคบํุทัมฺ  -  น่าอัศจรรย์, รูพัมฺ  -  รูปลักษณ์, อุกรัมฺ  -  น่าสะพรึงกลัว, ทะวะฺ  -  ของพระองค์, อิดัมฺ  -  นี้, โลคะฺ  -  ระบบดาวเคราะห์ต่าง ๆ, ทระยัมฺ  -  สาม, พรัพยะทิฺทัมฺ  -  ยุ่งเหยิง, มะฮา-อาทมันฺ  -  โอ้ ผู้ยิ่งใหญ่

คำแปลฺ

ถึงแม้ทรงเป็นหนึ่ง  พระองค์ยังทรงแผ่กระจายไปทั่วนภากาศ  ดาวเคราะห์ต่างๆและช่องว่างระหว่างสิ่งทั้งหลาย  โอ้  ผู้ยิ่งใหญ่  เมื่อได้เห็นรูปลักษณ์อันน่าอัศจรรย์และน่าสะพรึงกลัวนี้  ระบบดาวเคราะห์ทั้งหลายยุ่งเหยิงไปหมด

คำอธิบายฺ

คำว่า  ดยาพ  อา-พริทิฺพโยฮฺ  (“อวกาศหรือช่องว่างระหว่างสวรรค์และโลก”)และ  โลคะ-ทระยัมฺ  (“สามโลก”)  มีความสำคัญในโศลกนี้  เพราะปรากฏว่าไม่เพียงแต่อารจุนะเท่านั้นที่ทรงเห็นรูปลักษณ์จักรวาลขององค์ภควาน  แต่บุคคลอื่น  ๆ  ในระบบดาวเคราะห์อื่นก็ได้เห็นด้วยเช่นกัน  การเห็นรูปลักษณ์จักรวาลของอารจุนะทรงไม่ใช่เป็นความฝัน  ทุกคนที่พระองค์ทรงประทานจักษุทิพย์ให้จะได้เห็นรูปลักษณ์จักรวาลที่สมรภูมินี้