ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 24

นะบฺะฮ-สพริชัม ดีพทัม อเนคะ-วารณัม
วิยาททานะนัม ดีพทะ-วิชาละ-เนทรัมฺ

ดริชทวา ฮิ ทวาม พรัพยะทิฺทานทาร-อาทมา
ดฺริทิม นะ วินดามิ ชะมัม ชะ วิชโณฺ

นะบฺะฮ-สพริชัมฺ  -  จรดท้องฟ้า, ดีพทัมฺ  -  ส่องแสง, อเนคะฺ  -  มากมาย, วารณัมฺ  -  หลากสี, วิยาททะฺ  -  เปิด, อานะนัมฺ  -  พระโอษฐ์, ดีพทะฺ  -  ส่องแสง, วิชาละฺ  -  ยิ่งใหญ่มาก, เนทรัมฺ  -  พระเนตร, ดริชทวาฺ  -  เห็น, ฮิฺ  -  แน่นอน, ทวามฺ  -  พระองค์, พรัพยะทิฺทะฺ  -  ยุ่งเหยิง, อันทะฮฺ  -  ภายใน, อาทมาฺ  -  วิญญาณ, ดฺริทิมฺ  -  มั่นคง, นะฺ  -  ไม่, วินดามิฺ  -  ข้าพเจ้ามี, ชะมัมฺ  -  จิตใจที่สงบ, ชะฺ  -  เช่นกัน, วิชโณฺ  -  โอ้ พระวิชณุ

คำแปลฺ

โอ้  พระวิชณุผู้ทรงแผ่กระจายไปทั่ว  การที่ได้เห็นพระองค์พร้อมทั้งรัศมีที่มีสีสันเจิดจรัสมากมายจรดท้องฟ้า  ช่องว่าระหว่างพระโอษฐ์ของพระองค์  และพระเนตรที่แวววาวมาก  จิตใจของข้ายุ่งเหยิงด้วยความกลัว  ข้าพเจ้าทรงไม่สามารถรักษาความมั่นคงหรือความสงบของจิตใจไว้ได้