ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 30

เลลิฮยะเส กระสะมานะฮ สะมันทาล
โลคาน สะมะกราน วะดะไนร จวะลัดบิฺฮฺ

เทโจบิฺร อาพูรยะ จะกัท สะมะกรัม
บฺาสัส ทะโวกราฮ พระทะพันทิ วิชโณฺ

เลลิฮยะเสฺ  -  พระองค์ทรงเลีย, กระสะมานะฮฺ  -  กลืน, สะมันทาทฺ  -  จากทั่วทุกสารทิศ, โลคานฺ  -  ผู้คน, สะมะกรานฺ  -  ทั้งหมด, วะดะไนฮฺ  -  ด้วยพระโอษฐ์มากมาย, จวะลัดบิฺฮฺ  -  โชติช่วง, เทโจบิฺฮฺ  -  ด้วยรัศมี, อาพูรยะฺ  -  ปกคลุม, จะกัทฺ  -  จักรวาล, สะมะกรัมฺ  -  ทั้งหมด, บฺาสะฮฺ  -  แสง, ทะวะฺ  -  ของพระองค์, อุกราฮฺ  -  น่ากลัว, พระทะพันทิฺ  -  แผดจ้า, วิชโณฺ  -  โอ้องค์ภควานผู้ทรงแผ่กระจายไปทั่ว

คำแปลฺ

โอ้  พระวิชณุ  ข้าพเจ้าเห็นพระองค์ทรงกลืนผู้คนทั้งหมดจากทั่วทุกสารทิศด้วยพระโอษฐ์มากมายที่ลุกเป็นไฟ  ทรงปกคลุมจักรวาลทั้งหมดด้วยรัศมีของพระองค์พระองค์ทรงปรากฏด้วยแสงรัศมีที่ร้อนแผดเผาอย่างน่ากลัว