ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 35

สันจะยะ อุวาชะฺ
เอทัช ชฺรุทวา วะชะนัม เคชะวัสยะ
คริทานจะลิร เวพะมานะฮ คิรีทีฺ

นะมัสคริทวา บํูยะ เอวะฮะ คริชณัม
สะ-กัดกะดัม บีฺทะฮ-บีทะฮ พระณัมยะฺ

สันจะยะฮ อุวาชะฺ  -  สันจะยะกล่าว, เอทัทฺ  -  ดังนั้น, ชรุทวาฺ  -  ได้ยิน, วะชะนัมฺ  -  คำพูด, เคชะวัสยะฺ  -  ของคริชณะ, คริทะฺ  -  อันจะลิฮฺ  -  ด้วยสองมือพนม, เวพะมานะฮฺ  -  สั่น, คิรี- ทีฺ  -  อารจุนะ, นะมัสคริทวาฺ  -  ถวายความเคารพ, บํูยะฮฺ  -  อีกครั้ง, เอวะฺ  -  เช่นกัน, อาฮะฺ  -  กล่าว, คริชณัมฺ  -  แด่คริชณะ, สะ-กัดกะดัมฺ  -  ด้วยเสียงที่ตะกุกตะกัก, บีฺทะ-บีฺทะฮฺ  -  ความกลัว, พระณัมยะฺ  -  ถวายความเคารพ

คำแปลฺ

สันจะยะกล่าวต่อดฺริทะราชทระว่า  โอ้  พระราชา  หลังจากทรงได้ยินคำพูดเหล่านี้จากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าแล้ว  อารจุนะตัวสั่นทรงถวายความเคารพด้วยสองมือพนมหลายต่อหลายครั้ง  อารจุนะตรัสต่อองค์คริชณะด้วยความกลัวและด้วยเสียงที่ตะกุกตะกักดังต่อไปนี้

คำอธิบายฺ

ดังที่ได้อธิบายไว้แล้ว  เนื่องจากสถานการณ์ที่เกิดจากรูปลักษณ์จักรวาลขององค์ภควาน  ทำให้อารจุนะทรงรู้สึกตกตะลึงในความอัศจรรย์  จึงเริ่มถวายความเคารพอย่างสูงแด่คริชณะหลายต่อหลายครั้ง  และด้วยเสียงที่ตะกุกตะกักอารจุนะทรงเริ่มสวดมนต์มิใช่ในฐานะเพื่อน  แต่ในฐานะสาวกผู้ทรงอยู่ในความอัศจรรย์ใจ