ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 39

วายุร ยะโม ่กนิร วะรุณะฮ ชะชางคะฮ
พระจาพะทิส ทวัม พระพิทามะฮัช ชะฺ

นะโม นะมัส เท ่สทุ สะฮัสระ-คริทวะฮ
พุนัช ชะ บํูโย ่พิ นะโม นะมัส เทฺ

วายุฮฺ  -  ลม,ยะมะฮฺ  -  ผู้ควบคุม, อักนิฮฺ  -  ไฟ, วะรุณะฮฺ  -  น้ำ, ชะชะฺ  -  อังคะฮฺ  -  พระจันทร์, พระจาพะทิฮฺ  -  พระพรหม, ทวัมฺ  -  พระองค์, พระพิทามะฮะฮฺ  -  พระปัยกา, ชะฺ  -  เช่นกัน, นะมะฮฺ  -  ความเคารพของข้าพเจ้า, นะมะฮฺ  -  ความเคารพของข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง, เทฺ  -  แด่พระองค์, อัสทฺุ  -  ให้เป็นไป, สะฮัสระ-คริทวะฮฺ  -  พันครั้ง, พุนะฮ ชะฺ  -  และอีกครั้งหนึ่ง, บํูยะฮฺ  -  อีกครั้งหนึ่ง, อพิฺ  -  เช่นกัน, นะมะฮฺ  -  ถวายความเคารพของข้า, นะมะฮ เทฺ  -  ข้าขอถวายความเคารพแด่พระองค์

คำแปลฺ

พระองค์ทรงเป็นลม  และทรงเป็นผู้ควบคุมสูงสุด  ทรงเป็นไฟ  ทรงเป็นน้ำ  และทรงเป็นพระจันทร์  พระองค์ทรงเป็นพระพรหมผู้ทรงเป็นชีวิตแรก  และทรงเป็นพระปัยกา  ดังนั้น  ข้าพเจ้าขอแสดงความเคารพอย่างสูงแด่พระองค์หนึ่งพันครั้ง  และอีกหนึ่งพันครั้ง  และอีกหนึ่งพันครั้ง

คำอธิบายฺ

ณ  ที่นี้  ทรงเรียกองค์ภควานว่าเป็นลม  เพราะว่าลมเป็นผู้แทนที่สำคัญที่สุดของมวลเทวดาซึ่งแผ่กระจายไปทั่ว  อารจุนะทรงเรียกคริชณะว่าเป็นพระปัยกา  เพราะว่าพระองค์ทรงเป็นพระบิดาของพระพรหม  ผู้ทรงเป็นชีวิตแรกในจักรวาล