มาฺ - จงอย่าเป็นเช่นนั้น, เทฺ - แด่เธอ,วิยะทฺาฺ - ปัญหา, มาฺ - จงอย่าเป็นเช่นนั้น, ชะฺ - เช่นกัน, วิมูดฺะฺ - บฺาวะฮฺ - สับสน, ดริชทวาฺ - จากการเห็น, รูพัมฺ - รูปลักษณ์, โกฺรัมฺ - น่ากลัว, อีดริคฺ - ตามความจริง, มะมะฺ - ของข้า, อิดัมฺ - นี้,วิยะเพทะ-บีฺฮฺ - ปราศจากความกลัวทั้งหมด, พรีทะ-มะนาฮฺ - ทำให้จิตใจยินดี, พุนะฮฺ - อีกครั้งหนึ่ง, ทวัมฺ - เธอ, ทัทฺ - นั้น, เอวะฺ - ดังนั้น, เมฺ - ของข้า, รูพัมฺ - รูปลักษณ์, อิดัมฺ - นี้, พระพัชยะฺ - จงดู
ในตอนต้นของ ภควัต-คีตาฺ อารจุนะทรงรู้สึกวิตกกังวลเกี่ยวกับการสังหารบีฺชมะและโดรณะผู้เป็นเสด็จปู่และอาจารย์ที่เคารพบูชา แต่คริชณะตรัสว่าไม่จำเป็นต้องกลัวการสังหารเสด็จปู่ เพราะเมื่อตอนที่โอรสของดฺริทะราชทระพยายามเปลื้องผ้าพระนางโดรพะดีในที่ชุมนุมของเหล่าคุรุ บีฺชมะและโดรณะมิได้ปริปากเลย จากการละเลยไม่ปฏิบัติหน้าที่เช่นนี้ทั้งคู่สมควรถูกสังหาร คริชณะทรงแสดงรูปลักษณ์จักรวาลแด่อารจุนะเพื่อแสดงให้เห็นว่า บุคคลเหล่านี้ถูกสังหารเรียบร้อยแล้วจากการกระทำที่ผิดกฎหมาย ที่แสดงเหตุการณ์นั้นให้อารจุนะเห็นเพราะว่า สาวกมีความสงบอยู่เสมอและไม่สามารถกระทำสิ่งที่ร้ายกาจเช่นนี้ จุดมุ่งหมายในการเปิดเผยรูปลักษณ์จักรวาลแสดงให้เห็นว่า บัดนี้อารจุนะทรงปรารถนาที่จะเห็นรูปลักษณ์สี่กร และคริชณะจะทรงแสดงให้เห็น สาวกไม่สนใจกับรูปลักษณ์จักรวาลเท่าใดนัก เพราะไม่สามารถแลกเปลี่ยนความรู้สึกในความรักได้ สาวกปรารถนาจะถวายความเคารพบูชาด้วยความรู้สึก หรือปรารถนาจะเห็นรูปลักษณ์สองกรของคริชณะ ก็เพื่อที่จะสามารถแลกเปลี่ยนในการรับใช้ด้วยความรักต่อองค์ภควาน