ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 51

อารจุนะ อุวาชะฺ
ดริชทเวดัม มานุชัม รูพัม
ทะวะ สะอุมยัม จะนารดะนะฺ

อิดานีม อัสมิ สัมวริททะฮ
สะ-เชทาฮ พระคริทิม กะทะฮฺ

อารจุนะฮ อุวาชะฺ  -  อารจุนะตรัส, ดริชทวาฺ  -  เห็น, อิดัมฺ  -  นี้, มานุชัมฺ  -  มนุษย์, รูพัมฺ  -  รูปลักษณ์, ทะวะฺ  -  ของพระองค์, สะอุมยัมฺ  -  สง่างามมาก, จะนารดะนะฺ  -  โอ้ ผู้กำราบศัตรู, อิดานีมฺ  -  บัดนี้, อัสมิฺ  -  ข้าเป็น, สัมวริททะฮฺ  -  สงบลง, สะ-เชทาฮฺ  -  ในจิตสำนึกของข้าพเจ้า, พระคริทิมฺ  -  ธรรมชาติของตัวข้าพเจ้า, กะทะฮฺ  -  กลับคืน

คำแปลฺ

ดังนั้น  เมื่ออารจุนะทรงเห็นคริชณะในรูปลักษณ์เดิมของพระองค์แล้ว  จึงตรัสว่าโอ้  จะนารดะนะ  เมื่อได้เห็นรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ที่มีความสง่างามมากนี้  บัดนี้ข้าตั้งสติได้แล้ว  และได้กลับคืนมาสู่สภาพตามธรรมชาติเดิมของข้าพเจ้า

คำอธิบายฺ

ณ  ที่นี้  คำว่า  มานุชัม  รูพัมฺ  แสดงให้เห็นถึงบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  รูปเดิมที่มีสองกรอย่างชัดเจน  พวกที่เยาะเย้ยคริชณะประหนึ่งว่าพระองค์ทรงเป็นบุคคลธรรมดา  แสดงให้เห็นถึงความโง่เขลาเบาปัญญาของตนเกี่ยวกับธรรมชาติทิพย์ของพระองค์  ณ  ที่นี้  หากคริชณะทรงเหมือนกับมนุษย์ธรรมดาแล้วเป็นไปได้อย่างไรที่ทรงแสดงรูปลักษณ์จักรวาล  ทรงแสดงรูปลักษณ์พระนารายณ์สี่กร?  ดังนั้น  จึงได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนมากใน  ภควัต-คีตาฺ  ว่าผู้ที่คิดว่าคริชณะทรงเป็นบุคคลธรรมดาและนำพาผู้อ่านไปในทางที่ผิด  โดยอ้างว่า  บระฮมันฺ  อันไร้รูปลักษณ์ที่อยู่ภายในคริชณะเป็นผู้ตรัส  บุคคลนี้กำลังกระทำผิดอย่างมหันต์  คริชณะทรงแสดงรูปลักษณ์จักรวาล  และทรงแสดงรูปลักษณ์วิชณุสี่กรจริง  เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วพระองค์จะทรงเป็นมนุษย์ธรรมดาสามัญได้อย่างไร  สาวกผู้บริสุทธิ์ไม่สับสนกับคำวิจารณ์  ภควัต-คีตาฺ  ที่นำพาไปในทางที่ผิด  เพราะทราบดีว่าอะไรเป็นอะไร  โศลกเดิมแท้ของ  ภควัต-คีตาฺ  นั้นสว่างไสวชัดเจนเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ไม่จำเป็นต้องใช้แสงตะเกียงจากนักตีความผู้เบาปัญญา