ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเอ็ด

รูปลักษณ์จักรวาล

โศลก 53

นาฮัม เวไดร นะ ทะพะสา
นะ ดาเนนะ นะ เชจยะยาฺ

ชัคยะ เอวัม-วิโดฺ ดรัชทุม
ดริชทะวาน อสิ มาม ยะทฺาฺ

นะฺ  -  ไม่เคย, อฮัมฺ  -  ข้า, เวไดฮฺ  -  ด้วยการศึกษาคัมภีร์พระเวท, นะฺ  -  ไม่เคย, ทะพะสาฺ  -  ด้วยการบำเพ็ญเพียรอย่างเคร่งครัด, นะฺ  -  ไม่เคย, ดาเนนะฺ  -  ด้วยการให้ทาน, นะฺ  -  ไม่เคย, ชะฺ  -  เช่นกัน, อิจยะยาฺ  -  ด้วยการบูชา, ชัคยะฮฺ  -  เป็นไปได้, เอวัม-วิดฺะฮฺ  -  เหมือนกัน,ดรัชทุมฺ  -  เห็น, ดริชทะวานฺ  -  การเห็น, อสิฺ  -  เธอเป็น, มามฺ  -  ข้า, ยะทฺาฺ  -  ตามเป็นจริง

คำแปลฺ

รูปลักษณ์ที่กำลังเห็นด้วยจักษุทิพย์ของเธอ  การศึกษาคัมภีร์พระเวท  การปฏิบัติบำเพ็ญเพียรอย่างเคร่งครัด  การให้ทาน  หรือการบูชาไม่สามารถเข้าใจได้  มิใช่ว่าปฏิบัติตามวิธีเหล่านี้แล้วจะสามารถเห็นข้าตามความเป็นจริง

คำอธิบายฺ

ครั้งแรกคริชณะทรงปรากฏต่อหน้าพระมารดาเดวะคีและพระบิดาวะสุเดวะในรูปลักษณ์สี่กร  จากนั้นพระองค์ทรงเปลี่ยนพระวรกายมาเป็นรูปลักษณ์สองกรอิทธิฤทธิ์เช่นนี้เข้าใจได้ยากมากสำหรับพวกที่ไม่เชื่อในองค์ภควาน  หรือพวกที่ปราศจากการอุทิศตนเสียสละรับใช้  สำหรับพวกนักวิชาการที่ได้แต่ศึกษาวรรณกรรมพระเวทโดยผ่านทางความรู้ไวยากรณ์  หรือมีแต่เพียงคุณสมบัติทางวิชาการเท่านั้น  เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจคริชณะ  สำหรับบุคลลที่ไปวัดเพื่อถวายการบูชาแด่พระองค์ตามพิธีกรรม  ได้แต่ไปเยี่ยมเยียนพระองค์เท่านั้น  แต่ไม่สามารถเข้าใจคริชณะตามความเป็นจริง  เราจะสามารถเข้าใจคริชณะได้ด้วยวิถีแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้เท่านั้น  ดังที่คริชณะทรงอธิบายด้วยพระองค์เองในโศลกต่อไป