อาจเป็นไปได้ที่เราไม่สามารถแม้แต่จะเห็นอกเห็นใจกับกิจกรรมต่าง  ๆ  ในคริชณะจิตสำนึก  อันเนื่องมาจากข้อพิจารณาทางสังคม  ทางครอบครัว  หรือทางศาสนาหรือเนื่องมาจากอุปสรรคอื่น  ๆ  หากเรายึดมั่นกับกิจกรรมในคริชณะจิตสำนึกโดยตรงอาจมีการคัดค้านจากสมาชิกในครอบครัว  หรือมีความยุ่งยากอื่น  ๆ  มากมาย  สำหรับผู้ที่มีปัญหาเช่นนี้  ได้แนะนำไว้ว่า  เขาควรสละผลแห่งกิจกรรมที่สะสมมาเพื่อทำคุณประโยชน์บางประการ  ขั้นตอนเหล่านี้ได้อธิบายไว้ในกฎเกณฑ์พระเวท  ซึ่งอธิบายไว้มากมายเกี่ยวกับการเสียสละ  และพิธีกรรมพิเศษเพื่อผลบุญ  (พุณยะฺ)  หรืองานพิเศษซึ่งผลกรรมในอดีตของเขาอาจใช้ได้  เพื่ออาจค่อย  ๆ  พัฒนามาถึงระดับแห่งความรู้  ยังพบอีกว่าเมื่อไม่สนใจแม้ในกิจกรรมของคริชณะจิตสำนึก  การให้ทานกับโรงพยาบาลหรือสถาบันเพื่อสังคมบางแห่ง  จะทำให้เขาสละผลงานที่ได้มาด้วยความเหนื่อยยาก  ซึ่งแนะนำไว้  ณ  ที่นี้  เพราะเมื่อฝึกปฏิบัติการเสียสละผลจากกิจกรรมของตนเอง  จิตใจจะค่อย  ๆ  บริสุทธิ์ขึ้นอย่างแน่นอน  ในระดับจิตที่บริสุทธิ์นั้น  เขาจะสามารถเข้าใจคริชณะจิตสำนึก  แน่นอนว่าคริชณะจิตสำนึกไม่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ใด  ๆ  ทั้งสิ้น  เพราะว่าในตัวของคริชณะจิตสำนึกเองสามารถทำให้จิตบริสุทธิ์  แต่หากมีอุปสรรคในการรับเอาคริชณะจิตสำนึกมาปฏิบัติเขาอาจพยายามเสียสละผลของงาน  ในกรณีนี้  การบริการรับใช้สังคม  รับใช้ชุมชน  รับใช้ประเทศชาติ  การเสียสละเพื่อประเทศของตนเอง  ฯลฯอาจยอมรับได้  เพื่อวันหนึ่งอาจมาถึงระดับแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้แด่องค์ภควานด้วยใจบริสุทธิ์  ใน  ภควัต-คีตาฺ  (18.46)  เราพบข้อความว่า  ยะทะฮ  พระวริททิร  บํูทานามฺหากตัดสินใจเสียสละเพื่อแหล่งกำเนิดสูงสุด  ถึงแม้ไม่รู้ว่าแหล่งกำเนิดสูงสุดคือคริชณะเขาจะค่อย  ๆ  เข้าใจว่า  คริชณะคือแหล่งกำเนิดสูงสุด  ด้วยวิธีการเสียสละ