อัดเวชทาฺ - ไม่อิจฉาริษยา, สารวะ-บํูทานามฺ - ต่อมวลชีวิต, ไมทระฮฺ - เป็นมิตร, คะรุณะฮฺ - กรุณา, เอวะฺ - แน่นอน, ชะฺ - เช่นกัน, นิรมะมะฮฺ - ไม่สำคัญตัวว่าเป็นเจ้าของ, นิระฮังคาระฮฺ - ปราศจากอหังการ, สะมะฺ - เสมอภาค, ดุฮคฺะฺ - ในความทุกข์, สุคฺะฮฺ - และความสุข, คชะมีฺ - ให้อภัย, สันทุชทะฮฺ - พึงพอใจ, สะทะทัมฺ - เสมอ, โยกีฺ - ผู้ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละ, ยะทะ-อาทมาฺ - ควบคุมตนเอง, ดริดฺะ-นิชชะยะฮฺ - ด้วยความมุ่งมั่น, มะยิฺ - แด่ข้า, อารพิทะฺ - ปฏิบัติ, มะนะฮฺ - จิตใจ, บุดดิฺฮฺ - และปัญญา, ยะฮฺ - ผู้ซึ่ง, มัท-บัฺคธะฮฺ - สาวกของข้า, สะฮฺ - เขา, เมฺ - แก่ข้า, พริยะฮฺ - ที่รัก
ผู้ที่ไม่อิจฉาริษยา แต่เป็นเพื่อนผู้มีความกรุณาต่อมวลชีวิต ผู้ไม่คิดว่าตนเองเป็นเจ้าของ และเป็นอิสระจากอหังการ ผู้ที่มีความเสมอภาคทั้งในความสุขและความทุกข์ ผู้มีความอดทน พึงพอใจเสมอ ควบคุมตนเองได้ และปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความมุ่งมั่น จิตใจและปัญญาตั้งมั่นอยู่ที่ข้า สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของข้า
เรามาถึงจุดแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์อีกครั้งหนึ่ง องค์ภควานทรงอธิบายคุณลักษณะทิพย์ของสาวกผู้บริสุทธิ์ด้วยสองโศลกนี้ สาวกผู้บริสุทธิ์ไม่เคยกังวลใจไม่ว่าในสถานการณ์ใด ๆ หรือว่าจะอิจฉาริษยาผู้ใด สาวกไม่เป็นศัตรูต่อศัตรู โดยคิดว่า “คนนี้ทำตัวเป็นศัตรูข้าก็เนื่องมาจากกรรมเก่าของข้าเอง ฉะนั้น จึงยอมรับทุกข์ดีกว่าที่จะต่อต้าน” ในชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ (10.14.8) ได้กล่าวไว้ว่า ทัท เท ่ นุคัมพาม สุ-สะมีคชะมาโณ บํุนจานะ เอวาทมะ-คริทัม วิพาคัมฺ เมื่อใดที่สาวกมีความทุกข์หรือตกอยู่ในความยากลำบาก จะคิดว่าเป็นพระเมตตาธิคุณขององค์ภควานที่มีต่อท่าน โดยคิดว่า “ขอบคุณต่อกรรมเก่าของข้า ข้าควรได้รับทุกข์มากกว่าที่ได้รับในปัจจุบันนี้ นี่เป็นเพราะพระเมตตาขององค์ภควานจึงไม่ได้รับการลงโทษทั้งหมดที่ควรจะได้รับด้วยพระเมตตาธิคุณของคริชณะ ข้าจึงได้รับโทษเพียงเล็กน้อยเท่านั้น” ดังนั้น จึงมีความสุขุม สงบ และอดทนเสมอ แม้จะอยู่ในสภาวะแห่งความทุกข์มากมาย สาวกจะมีความกรุณาต่อทุก ๆ คนเสมอ แม้แต่ศัตรู นิรมะมะฺ หมายถึงสาวกไม่ให้ความสำคัญกับความเจ็บปวดและปัญหาที่เกี่ยวเนื่องกับร่างกายมากนัก เพราะทราบดีว่าตัวท่านไม่ใช่ร่างกายวัตถุ จึงไม่สำคัญตนเองว่าเป็นร่างกาย ดังนั้น จึงเป็นอิสระจากแนวคิดแห่งอหังการ และเป็นกลางต่อความสุขและความทุกข์ มีความอดทนและพึงพอใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่มาสัมผัส ด้วยพระกรุณาธิคุณขององค์ภควาน ท่านไม่พยายามมากจนเกินไปเพื่อให้ได้รับบางสิ่งบางอย่างที่ยากลำบากมาก ดังนั้น จึงมีความร่าเริงเสมอท่านเป็นโยคีที่สมบูรณ์บริบูรณ์ เพราะยึดมั่นในคำสั่งสอนที่ได้รับจากพระอาจารย์ทิพย์และเนื่องจากสามารถควบคุมประสาทสัมผัสได้ จึงมีความมั่นใจ ไม่เอนเอียงไปกับการถกเถียงที่ผิด เพราะว่าไม่มีผู้ใดสามารถนำพาให้ออกไปจากการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่ท่านมีความมั่นใจอย่างแน่วแน่ ท่านมีจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ว่าคริชณะทรงเป็นองค์ภควานนิรันดร ดังนั้น จึงไม่มีผู้ใดสามารถรบกวนจิตใจได้ คุณลักษณะทั้งหลายเหล่านี้ทำให้มีจิตใจและปัญญาตั้งมั่นอยู่ที่พระองค์โดยสมบูรณ์ มาตรฐานแห่งการอุทิศตนเสียสละเช่นนี้หาได้ยากมากโดยไม่ต้องสงสัย แต่สาวกสถิตในระดับนี้ด้วยการปฏิบัติตามหลักธรรมแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้ ยิ่งไปกว่านั้น องค์ภควานตรัสว่า สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของพระองค์ เพราะชรีคริชณะทรงชื่นชมยินดีเสมอกับกิจกรรมทั้งหมดของสาวกในคริชณะจิตสำนึกที่สมบูรณ์