ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสอง

การอุทิศตนเสียสละรับใช้

โศลก 15

ยัสมาน โนดวิจะเท โลโค
โลคาน โนดวิจะเท ชะ ยะฮฺ

ฮารชามารชะ-บฺะโยดเวไกร
มุคโท ยะฮ สะ ชะ เม พริยะฮฺ

ยัสมาทฺ  -  จากผู้ซึ่ง, นะฺ  -  ไม่เคย, อุดวิจะเทฺ  -  ร้อนใจ, โลคะฮฺ  -  ผู้คน, โลคาทฺ  -  จากผู้คน, นะฺ  -  ไม่เคย, อุดวิจะเทฺ  -  กระวนกระวายใจ, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยะฮฺ  -  ผู้ใดซึ่ง, ฮารชะฺ  -  จากความสุข, อมารชะฺ  -  ความทุกข์, บฺะยะฺ  -  ความกลัว, อุดเวไกฮฺ  -  และความวิตกกังวล, มุคทะฮฺ  -  เป็นอิสระ, ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, สะฮฺ  -  ผู้ใด, ชะฺ  -  เช่นกัน, เมฺ  -  แด่ข้า, พริยะฮฺ  -  เป็นที่รักยิ่ง

คำแปลฺ

ผู้ที่ไม่มีผู้ใดสามารถทำให้เขาตกอยู่ในความลำบาก  และไม่มีผู้ใดสามารถรบกวนจิตใจเขาได้  มีความเป็นกลางทั้งในความสุขและความทุกข์  ทั้งความกลัวและความวิตกกังวล  เป็นที่รักยิ่งของข้า

คำอธิบายฺ

คุณลักษณะบางประการของสาวกได้อธิบายต่อไปอีกคือ  ไม่มีผู้ใดสามารถทำให้ท่านตกอยู่ในความยากลำบาก  วิตกกังวล  กลัว  หรือไม่พึงพอใจ  เนื่องจากสาวกมีความกรุณาต่อทุกคน  จึงไม่ทำสิ่งใดที่จะทำให้ผู้อื่นมีความวิตกกังวล  ในขณะเดียวกันหากผู้อื่นพยายามทำให้สาวกวิตกกังวล  ท่านจะไม่เร่าร้อนใจด้วยพระกรุณาธิคุณขององค์ภควาน  ทำให้ท่านปฏิบัติจนไม่ได้รับความวุ่นวายใจจากสิ่งรบกวนภายนอก  อันที่จริง  เนื่องจากสาวกเพลินอยู่ในคริชณะจิตสำนึกเสมอ  และปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้  สถานการณ์ทางวัตถุเช่นนี้ไม่ทำให้ท่านหวั่นไหว  โดยทั่วไปนักวัตถุนิยมจะมีความสุขมากเมื่อได้รับบางสิ่งบางอย่างที่มาสนองประสาทสัมผัส  สนองร่างกาย  และเมื่อเห็นว่าคนอื่นได้รับบางสิ่งบางอย่างเพื่อสนองประสาทสัมผัส  แต่ตนเองไม่ได้รับ  จะเสียใจและอิจฉาริษยา  เมื่อคาดว่าศัตรูจะมาแก้แค้นก็จะอยู่ในความกลัว  และเมื่อไม่สามารถทำบางอย่างให้ประสบผลสำเร็จก็จะเศร้าสลด  สาวกผู้เป็นทิพย์อยู่เหนือสิ่งรบกวนทั้งหลายเหล่านี้เสมอเป็นที่รักยิ่งของคริชณะ