ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสอง

การอุทิศตนเสียสละรับใช้

โศลก 16

อนะเพคชะฮ ชุชิร ดัคชะ
อุดาสีโน กะทะ-วิยะทฺะฮฺ

สารวารัมบฺะ-พะริทยากี
โย มัด-บัฺคธะฮ สะ เม พริยะฮฺ

อนะเพคชะฮฺ  -  เป็นกลาง, ชุชิฮฺ  -  บริสุทธิ์, ดัดชะฮฺ  -  ชำนาญ, อุดาสีนะฮฺ  -  ไม่วิตกกังวล, กะทะ-วิยะทฺะฮฺ  -  ปราศจากความทุกข์ทั้งปวง, สารวะ-อารัมบฺะฺ  -  ความพยายามทั้งหมด, พะริทยากีฺ  -  ผู้เสียสละ, ยะฮฺ  -  ผู้ใดซึ่ง, มัท-บัฺคธะฮฺ  -  สาวกของข้า, สะฮฺ  -  เขา, เมฺ  -  แด่ข้า, พริยะฮฺ  -  ที่รักยิ่ง

คำแปลฺ

สาวกของข้าผู้ไม่ขึ้นอยู่กับแนวคิดแห่งกิจกรรมทั่วไป  มีความบริสุทธิ์  มีความชำนาญ  ไม่วิตกกังวล  ปราศจากความเจ็บปวดทั้งปวง  และไม่ดิ้นรนเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง  เป็นที่รักยิ่งของข้า

คำอธิบายฺ

เงินทองอาจถวายให้สาวกแต่ไม่ควรดิ้นรนเพื่อได้มันมา  หากด้วยพระกรุณาขององค์ภควานเงินทองไหลมาตามครรลองก็ไม่รู้สึกหวั่นไหว  โดยธรรมชาติสาวกอาบน้ำอย่างน้อยวันละสองครั้ง  และตื่นนอนแต่เช้าตรู่เพื่ออุทิศตนเสียสละรับใช้  ฉะนั้น  จึงมีความสะอาดทั้งภายในและภายนอกโดยปริยาย  สาวกมีความชำนาญเสมอ  เพราะทราบถึงสาระสำคัญของกิจกรรมแห่งชีวิตทั้งหมดเป็นอย่างดี  และมั่นใจในพระคัมภีร์ที่เชื่อถือได้  สาวกไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด  ดังนั้น  จึงไม่กังวล  และไม่เคยได้รับความเจ็บปวดเนื่องจากท่านเป็นอิสระจากชื่อระบุทั้งปวง  ทราบดีว่าร่างกายเป็นชื่อระบุ  ดังนั้น  หากมีความเจ็บปวดทางร่างกาย  ตัวท่านเป็นอิสระ  สาวกผู้บริสุทธิ์จะไม่พยายามทำสิ่งใด  ๆ  ที่ละเมิดหลักธรรมแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้  ตัวอย่างเช่น  การก่อสร้างอาคารใหญ่ๆจำเป็นต้องใช้พลังงานมาก  สาวกจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจเช่นนี้หากไม่เป็นประโยชน์ที่จะเจริญก้าวหน้าในการอุทิศตนเสียสละรับใช้  งานสร้างวัดให้องค์ภควานอาจมีความยุ่งยากนานัปการ  สาวกยินดีและเต็มใจทำ  แต่จะไม่ไปสร้างบ้านใหญโตเพื่อตนเอง