ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสอง

การอุทิศตนเสียสละรับใช้

โศลก 17

โย นะ ฮริชยะทิ นะ ดเวชทิ
นะ โชชะทิ นะ คางคชะทิฺ

ชุบฺาชุบฺะ-พะริทยากี
บัฺคธิมาน ยะฮ สะ เม พริยะฮฺ

ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, นะฺ  -  ไม่เคย, ฮริชยะทิฺ  -  ได้รับความสุข, นะฺ  -  ไม่เคย, ดเวชทิฺ  -  ความทุกข์, นะฺ  -  ไม่เคย, โชชะทิฺ  -  เสียใจ, นะฺ  -  ไม่เคย, คางคชะทิฺ  -  ปรารถนา, ชุบฺะฺ  -  ของความเป็นมงคล, อชุบฺะฺ  -  และความอัปมงคล, พะริทยากีฺ  -  ผู้เสียสละ, บัฺคธิฺ  -  มานฺ  -  สาวก, ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, สะฮฺ  -  ท่านเป็น, เมฺ  -  แด่ข้า, พริยะฮฺ  -  ที่รัก

คำแปลฺ

ผู้ที่ไม่ดีใจหรือทุกข์ใจ  ผู้ที่ไม่เสียใจหรือปรารถนา  และผู้ที่สละทั้งสิ่งที่เป็นมงคลหรือไม่เป็นมงคล  สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของข้า

คำอธิบายฺ

สาวกผู้บริสุทธิ์ไม่เป็นสุขหรือเป็นทุกข์กับการได้มาหรือสูญเสียไปกับวัตถุท่านไม่วิตกกังวลกับการที่จะได้บุตรหรือสานุศิษย์  ท่านไม่กลุ้มใจเมื่อไม่ได้รับสิ่งเหล่านี้  หากสูญเสียบางสิ่งบางอย่างที่ท่านรักมาก  ก็ไม่เสียใจ  ในทำนองเดียวกันหากท่านไม่ได้รับสิ่งที่ปรารถนา  ก็ไม่กลุ้มใจ  ท่านเป็นทิพย์อยู่เหนือสิ่งที่ต้องเผชิญหน้าทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมที่เป็นมงคลหรือกิจกรรมบาปที่ไม่เป็นมงคล  ท่านเตรียมพร้อมที่จะยอมรับความเสี่ยงทั้งหลายเพื่อความพึงพอพระทัยขององค์ภควาน  ไม่มีสิ่งใดเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ของท่าน  สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของคริชณะ