ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสาม

ธรรมชาติ ผู้รื่นเริง
และจิตสำนึก

โศลก 24

ยะ เอวัม เวททิ พุรุชัม
พระคริทิม ช กุไณฮ สะฮะฺ

สารวะทฺา วารทะมาโน ่พิ
นะ สะ บํูโย ่บิฺจายะเทฺ

ยะฮฺ  -  ผู้ใดซึ่ง, เอวัมฺ  -  ดังนั้น, เวททิฺ  -  เข้าใจ, พุรุชัมฺ  -  สิ่งมีชีวิต, พระคริทิมฺ  -  ธรรมชาติวัตถุ, ชะฺ  -  และ, กุไนฮฺ  -  ระดับต่าง ๆ ของธรรมชาติวัตถุ, สะฮะฺ  -  กับ, สารวะทฺาฺ  -  ในทุก ๆ วิธี, วารทะมานะฮฺ  -  สถิต, อพิฺ  -  ถึงแม้ว่า, นะฺ  -  ไม่เคย, สะฮฺ  -  เขา, บํูยะฮฺ  -  อีกครั้งหนึ่ง, อบิฺจา ยะเทฺ  -  เกิด

คำแปลฺ

ผู้เข้าใจปรัชญาเกี่ยวกับธรรมชาติวัตถุ  สิ่งมีชีวิต  และผลกระทบซึ่งกันและกันของระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาตินี้  แน่นอนว่าจะได้รับอิสรภาพ  เขาจะไม่มาเกิดที่นี่อีก  ไม่ว่าสถานภาพปัจจุบันเป็นเช่นไร

คำอธิบายฺ

การเข้าใจธรรมชาติวัตถุ  อภิวิญญาณ  ปัจเจกวิญญาณ  และผลกระทบซึ่งกันและกันของทั้งหมดนี้อย่างชัดเจน  ทำให้มีสิทธิ์ได้รับเสรีภาพและกลับคืนสู่บรรยากาศทิพย์  โดยไม่ต้องถูกบังคับให้กลับคืนมาสู่ธรรมชาติวัตถุนี้อีก  นั่นคือผลแห่งความรู้  จุดมุ่งหมายแห่งความรู้คือการเข้าใจอย่างชัดเจนว่า  โดยบังเอิญสิ่งมีชีวิตได้ตกลงมามีความเป็นอยู่ทางวัตถุนี้  แต่ด้วยความพยายามส่วนตัวที่มาคบหาสมาคมกับบุคคลผู้เชื่อถือได้เช่น  นักบุญและพระอาจารย์ทิพย์ทำให้เข้าใจสถานภาพของตนเองจากนั้นก็กลับคืนไปสู่จิตสำนึกทิพย์หรือคริชณะจิตสำนึก  ด้วยการเข้าใจ  ภควัต-คีตาฺ  ตามที่องค์ภควานทรงอธิบาย  จึงเป็นที่แน่นอนว่าเราจะไม่กลับมามีความเป็นอยู่ทางวัตถุนี้อีกครั้ง  และจะถูกย้ายไปยังโลกทิพย์เพื่อชีวิตอมตะที่มีความปลื้มปีติสุขและเปี่ยมไปด้วยความรู้