องค์ภควานทรงให้ข้อมูลแด่อารจุนะว่าพันธวิญญาณผู้เสาะแสวงหาความรู้แจ้งแห่งตนแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม  คือกลุ่มที่ไม่เชื่อในองค์ภควาน  ไม่เชื่อว่ามีนรกสวรรค์และมีความเคลือบแคลงสงสัย  บุคคลเหล่านี้ความเข้าใจวิถีทิพย์อยู่เหนือความรู้สึกนึกคิดของพวกตน  และมีอีกกลุ่มหนึ่งที่มีความศรัทธาในการเข้าใจชีวิตทิพย์เรียกว่าสาวกผู้ใคร่ครวญ  นักปราชญ์  และผู้ที่ทำงานสละผลทางวัตถุ  ผู้ที่พยายามสถาปนาลัทธิความเชื่อว่าเป็นหนึ่งเดียวกันก็นับอยู่ในกลุ่มที่ไม่เชื่อในองค์ภควาน  และไม่เชื่อในนรกสวรรค์  อีกนัยหนึ่ง  บรรดาสาวกของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าเท่านั้นที่สถิตดีที่สุดในการเข้าใจวิถีทิพย์  เพราะมีความเข้าใจว่าสูงกว่าธรรมชาติวัตถุนี้ยังมีโลกทิพย์และองค์ภควานผู้ทรงแบ่งภาคมาเป็น  พะระมาทมาฺ  หรือ  องค์อภิวิญญาณภายในหัวใจของทุกๆคน  ผู้ทรงแผ่กระจายไปทั่ว  แน่นอนว่ามีบุคคลที่พยายามเข้าใจสัจธรรมสูงสุดด้วยการพัฒนาความรู้  ซึ่งนับว่าอยู่ในกลุ่มของผู้มีศรัทธา  บรรดานักปราชญ์  สางคฺยะฺ  วิเคราะห์โลกวัตถุนี้ว่ามียี่สิบสี่ธาตุ  และจัดปัจเจกวิญญาณว่าเป็นรายการที่ยี่สิบห้า  เมื่อสามารถเข้าใจธรรมชาติของปัจเจกวิญญาณว่าเป็นทิพย์เหนือธาตุวัตถุต่าง  ๆ  พวกนี้ก็สามารถเข้าใจเช่นกันว่า  เหนือไปกว่าปัจเจกวิญญาณยังมีบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  พระองค์ทรงเป็นธาตุที่ยี่สิบหก  ดังนั้น  พวกนี้จะค่อย  ๆ  มาถึงมาตรฐานแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้ในคริชณะจิตสำนึก  พวกที่ทำงานโดยไม่หวังผลทางวัตถุก็มีความสมบูรณ์ในท่าทีของตนเองเช่นกัน  และได้รับโอกาสที่จะเจริญก้าวหน้ามาสู่ระดับแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้ในคริชณะจิตสำนึก  ณ  ที่นี้กล่าวไว้ว่า  มีบางคนที่มีจิตสำนึกบริสุทธิ์  พยายามค้นหาอภิวิญญาณด้วยการทำสมาธิ  และเมื่อค้นพบอภิวิญญาณภายในตนเองแล้ว  จะสถิตในระดับทิพย์  ในลักษณะเดียวกัน  มีผู้พยายามเข้าใจดวงวิญญาณสูงสุดด้วยการพัฒนาความรู้  และยังมีผู้ที่พัฒนาระบบ  ฮะทฺะ-โยกะฺ  และพยายามทำให้บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงพอพระทัยด้วยกิจกรรมแบบเด็ก  ๆ