ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสาม

ธรรมชาติ ผู้รื่นเริง
และจิตสำนึก

โศลก 27

ยาวัท สันจายะเท คินชิท
สัททวัม สทฺาวะระ-จังกะมัมฺ

คเชทระ-คเชทระกยะ-สัมโยกาท
ทัด วิดดิฺ-บฺะระทารชะบฺะฺ

ยาวัทฺ  -  อะไรก็แล้วแต่, สันจายะเทฺ  -  มามีชีวิต, คินชิทฺ  -  สิ่งใด, สัททวัมฺ  -  เป็นอยู่, สทฺาวะ ระฺ  -  ไม่เคลื่อนที่, จังกะมัมฺ  -  เคลื่อนที่, คเชทระฺ  -  ของร่างกาย, คเชทระ-กยะฺ  -  และผู้รู้ร่างกาย, สัมโยกาทฺ  -  จากการรวมกันระหว่าง, ทัท วิดดิฺฺ  -  เธอต้องรู้, บฺะระทะ-ริชะบฺะฺ  -  โอ้ผู้นำแห่งบฺาระทะ

คำแปลฺ

โอ้  ผู้นำแห่งบฺาระทะ  จงรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเห็นปรากฏอยู่ทั้งเคลื่อนที่และไม่เคลื่อนที่  เป็นเพียงการรวมตัวของสนามแห่งกิจกรรมและผู้รู้สนาม

คำอธิบายฺ

ทั้งธรรมชาติวัตถุและสิ่งมีชีวิตซึ่งมีอยู่ก่อนการสร้างจักรวาลอธิบายไว้ในโศลกนี้  ทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างขึ้นมาเป็นเพียงการผสมผสานระหว่างสิ่งมีชีวิตและธรรมชาติวัตถุ  มีปรากฏการณ์มากมาย  เช่น  ต้นไม้  ภูเขา  และเนินเขาซึ่งไม่เคลื่อนที่และมีสิ่งที่ปรากฏอยู่มากมายที่เคลื่อนที่  ทั้งหมดเป็นเพียงการผสมผสานของธรรมชาติวัตถุ  และสิ่งมีชีวิตจะดำเนินต่อไปชั่วกัลปวสาน  องค์ภควานทรงทำให้การผสมผสานกันนี้เกิดเป็นผล  ดังนั้น  พระองค์ทรงเป็นผู้ควบคุมทั้งธรรมชาติที่สูงกว่าต่ำกว่า  พระองค์ทรงเป็นผู้สร้างธรรมชาติวัตถุและธรรมชาติที่สูงกว่าถูกวางลงไปในธรรมชาติวัตถุนี้  ดังนั้นกิจกรรมและปรากฏการณ์ทั้งหลายเหล่านี้จึงบังเกิดขึ้น