ธรรมชาติ ผู้รื่นเริง
และจิตสำนึก
โศลก 31
ยะดาบํูทะ-พริทัฺก-บฺาวัม
เอคะ-สทัฺม อนุพัชยะทิฺ
ทะทะ เอวะ ชะ วิสทารัม
บระฮมะ สัมพัดยะเท ทะดาฺ
ยะดาฺ - เมื่อ, บํูทะฺ - ของสิ่งมีชีวิต, พริทัฺค-บฺาวัมฺ - ลักษณะที่แยกออก, เอคะ-สทัฺมฺ - สถิตเป็นหนึ่ง, อนุพัชยะทิฺ - ผู้พยายามเห็นผ่านทางผู้เชื่อถือได้, ทะทะฮ เอวะฺ - หลังจากนั้น, ชะฺ - เช่นกัน, วิสทารัมฺ - ภาคแบ่งแยก, บระฮมะฺ - สมบูรณ์, สัมพัดยะเทฺ - เขาบรรลุ, ทะดาฺ - ในขณะนั้น
คำแปลฺ
เมื่อมนุษย์ผู้มีเหตุผล หยุดการเห็นลักษณะที่แตกต่างกันอันเนื่องมาจากร่างกายที่ไม่เหมือนกัน และเห็นว่าสิ่งมีชีวิตแผ่กระจายไปทุกหนทุกแห่งได้อย่างไร เขาบรรลุถึงแนวคิดบระฮมัน
คำอธิบายฺ
เมื่อเห็นว่าร่างกายต่าง ๆ ของสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นมาได้ เนื่องมาจากความต้องการที่แตกต่างกันของปัจเจกวิญญาณ และแท้ที่จริงไม่ใช่เป็นของดวงวิญญาณ เราจะเป็นผู้เห็นที่แท้จริง ในแนวคิดชีวิตทางวัตถุ เราพบบางคนเป็นเทวดา บางคนเป็นมนุษย์ เป็นสุนัข เป็นแมว ฯลฯ นี่คือวิสัยทัศน์ทางวัตถุซึ่งไม่ใช่วิสัยทัศน์ที่แท้จริง ความแตกต่างทางวัตถุนี้เนื่องมาจากแนวคิดชีวิตทางวัตถุ หลังจากร่างวัตถุถูทำลายลงดวงวิญญาณเป็นหนึ่ง เนื่องจากมาสัมผัสกับธรรมชาติวัตถุดวงวิญญาณจึงได้รับร่างกายที่แตกต่างกัน เมื่อเห็นเช่นนี้เขาบรรลุถึงวิสัยทัศน์ทิพย์ เมื่อเป็นอิสระจากความแตกต่างเช่น มนุษย์สัตว์ สูง ต่ำ ฯลฯ จิตสำนึกของเราบริสุทธิ์ขึ้นและจะพัฒนาคริชณะจิตสำนึกในบุคลิกทิพย์แห่งตนเอง เขาเห็นสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ได้อย่างไรนั้นจะอธิบายในโศลกต่อไป