ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสาม

ธรรมชาติ ผู้รื่นเริง
และจิตสำนึก

โศลก 33

ยะทฺา สารวะ-กะทัม โสคชมยาด
อาคาชัม โนพะลิพยะเทฺ

สารวะทราวัสทิฺโท เดเฮ
ทะทฺาทมา โนพะลิพยะเทฺ

ยะทฺาฺ  -  เหมือนกับ, สารวะ-กะทัมฺ  -  แผ่กระจายไปทั่ว, โสคชมยาทฺ  -  เนื่องจากความละเอียดอ่อน, อาคาชัมฺ  -  ท้องฟ้า, นะฺ  -  ไม่เคย, อุพะลิพยะเทฺ  -  ผสม, สารวะทระฺ  -  ทุกหนทุกแห่ง, อวัสทิฺทะฮ-สถิต, เดเฮฺ  -  ในร่างกาย, ทะทฺาฺ  -  ดังนั้น, อาทมาฺ  -  ตัวเขา, นะฺ  -  ไม่เคย, อุพะลิพยะเทฺ  -  ผสม

คำแปลฺ

เนื่องด้วยธรรมชาติที่ละเอียดอ่อน  ท้องฟ้ามิได้ผสมกับสิ่งใด  ถึงแม้จะแผ่กระจายไปทั่ว  ในทำนองเดียวกัน  ดวงวิญญาณผู้สถิตในวิสัยทัศน์บระฮมัน  ก็มิได้ผสมกับร่างกาย  ถึงแม้สถิตในร่างกายนั้น

คำอธิบายฺ

ลมเข้าไปในน้ำ  เข้าไปในดิน  ในอุจจาระ  และในทุกสิ่งทุกอย่าง  ถึงกระนั้นลมก็มิได้ผสมกับสิ่งใด  ในทำนองเดียวกัน  สิ่งมีชีวิตถึงแม้สถิตในร่างกายต่าง  ๆ  แต่ก็อยู่ห่างจากร่างกายเหล่านี้  เนื่องจากธรรมชาติอันละเอียดอ่อน  ดังนั้น  จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นด้วยดวงตาวัตถุว่าสิ่งมีชีวิตมาสัมผัสกับร่างนี้ได้อย่างไร  และเราจะออกจากร่างนี้ได้อย่างไรหลังจากร่างนี้ถูกทำลายลง  ไม่มีนักวิทยาศาสตร์ผู้ใดสามารถยืนยันเรื่องนี้ได้