ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสาม

ธรรมชาติ ผู้รื่นเริง
และจิตสำนึก

โศลก 34

ยะทฺา พระคาชะยะทิ เอคะฮ
คริทสนัม โลคัม อิมัม ระวิฮฺ

คเชทรัม คเชทรี ทะทฺา คริทสนัม
พระคาชะยะทิ บฺาระทะฺ

ยะทฺาฺ  -  เหมือน, พระคาชะยะทิฺ  -  ส่องแสง, เอคะฮฺ  -  หนึ่ง, คริทสนัมฺ  -  ทั้งหมด, โลคัมฺ  -  จักรวาล, อิมัมฺ  -  นี้, ระวิฮฺ  -  ดวงอาทิตย์, คเชทรัมฺ  -  ร่างกายนี้, คเชทรีฺ  -  ดวงวิญญาณ, ทะทฺาฺ  -  ในทำนองเดียวกัน, คริทสนัมฺ  -  ทั้งหมด, พระคาชะยะทิฺ  -  ส่องแสง, บฺาระทะฺ  -  โอ้โอรสแห่งบฺาระทะ

คำแปลฺ

โอ้  โอรสแห่งบฺาระทะ  ดังเช่นดวงอาทิตย์ดวงเดียวส่องแสงสว่างไปทั่วทั้งจักรวาลนี้  สิ่งมีชีวิตภายในร่างกายก็เช่นเดียวกัน  แผ่กระจายไปทั่วร่างกายด้วยจิตสำนึก

คำอธิบายฺ

มีทฤษฎีต่าง  ๆ  เกี่ยวกับจิตสำนึก  ใน  ภควัต-คีตาฺ  ได้ให้ตัวอย่างดวงอาทิตย์และแสงอาทิตย์  เสมือนดังดวงอาทิตย์สถิต  ณ  ที่นี้แต่ส่องแสงไปทั่วทั้งจักรวาล  ละอองเล็ก  ๆ  ของดวงวิญญาณก็เช่นเดียวกัน  ถึงแม้สถิตในหัวใจของร่างกายนี้  แต่ส่องแสงไปทั่วร่างกายด้วยจิตสำนึก  ฉะนั้น  จิตสำนึกคือข้อพิสูจน์การปรากฏของดวงวิญญาณเช่นเดียวกับรัศมีหรือแสงอาทิตย์  พิสูจน์ให้เห็นถึงการปรากฏของดวงอาทิตย์  เนื่องจากดวงวิญญาณอยู่ในร่าง  จึงทำให้มีจิตสำนึกไปทั่วร่างกาย  ทันทีที่ดวงวิญญาณออกจากร่าง  จะไม่มีจิตสำนึกอีกต่อไป  ผู้ใดมีปัญญาจะสามารถเข้าใจประเด็นนี้ได้โดยง่าย  ฉะนั้นจิตสำนึกไม่ใช่ผลผลิตจากการมารวมตัวกันของวัตถุ  แต่เป็นลักษณะอาการของสิ่งมีชีวิต  จิตสำนึกของสิ่งมีชีวิตถึงแม้ว่ามีคุณสมบัติเป็นหนึ่งเดียวกันกับจิตสำนึกสูงสุด  ตัวเขาไม่ใช่จิตสำนึกสูงสุด  เพราะว่าจิตสำนึกของร่างหนึ่งโดยเฉพาะไม่ได้แบ่งความรู้สึกไปให้อีกร่างหนึ่ง  แต่องค์อภิวิญญาณผู้สถิตในทุก  ๆ  ร่างในฐานะที่เป็นสหายของปัจเจกวิญญาณ  มีจิตสำนึกของทุก  ๆ  ร่าง  นั่นคือข้อแตกต่างระหว่างจิตสำนึกสูงสุดและปัจเจกจิตสำนึก