ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสาม

ธรรมชาติ ผู้รื่นเริง
และจิตสำนึก

โศลก 4

ทัท คเชทรัม ยัช ชะ ยาดริค ชะ
ยัด-วิคาริ ยะทัช ชะ ยัทฺ

สะ ชะ โย ยัท-พระบฺาวัช ชะ
ทัท สะมาเสนะ เม ชริณฺุ

ทัทฺ  -  นั้น, คเชทรัมฺ  -  สนามแห่งกิจกรรม, ยัทฺ  -  อะไร, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยาดริคฺ  -  เหมือนเดิม, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยัทฺ  -  มีอะไร, วิคาริฺ  -  เปลี่ยนแปลง. ยะทะฮฺ  -  จากอะไร, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยัทฺ  -  อะไร, สะฮฺ  -  เขา, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, ยัทฺ  -  มีอะไร, พระบฺาวะฮฺ  -  อิทธิพล, ชะฺ  -  เช่นกัน, ทัทฺ  -  นั้น, สะมาเสนะฺ  -  โดยสรุป, เมฺ  -  จากข้า, ชริณฺุ  -  เข้าใจ

คำแปลฺ

บัดนี้จงฟังคำอธิบายโดยย่อจากข้าเกี่ยวกับสนามแห่งกิจกรรมนี้ว่าประกอบขึ้นอย่างไร  เปลี่ยนแปลงอย่างไร  ผลิตมาจากไหน  ใครคือผู้รู้สนามแห่งกิจกรรมและอิทธิพลของมันเป็นอย่างไร

คำอธิบายฺ

องค์ภควานทรงอธิบายถึงสนามแห่งกิจกรรมและผู้รู้สนามแห่งกิจกรรมในสถานภาพเดิมแท้  เราต้องรู้วัตถุที่ผลิตร่างกายนี้ขึ้นมา  รู้ว่าร่างกายนี้ประกอบขึ้นอย่างไร  ใครคือผู้ควบคุมร่างกายนี้ให้ทำงาน  การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้อย่างไร  การเปลี่ยนแปลงมาจากไหน  อะไรคือสาเหตุ  อะไรคือเหตุผล  อะไรคือจุดมุ่งหมายสูงสุดของปัจเจกวิญญาณและรูปลักษณ์อันแท้จริงของปัจเจกวิญญาณคืออะไร  เราควรรู้ข้อแตกต่างระหว่างปัจเจกวิญญาณและอภิวิญญาณ  อิทธิพลและศักยภาพที่แตกต่างของทั้งสอง  ฯลฯ  เราเพียงแต่ต้องเข้าใจ  ภควัต-คีตาฺ  นี้โดยตรงจากดำรัสของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  และทั้งหมดนี้จะชัดเจนขึ้น  แต่เราต้องระวังที่จะไม่พิจารณาว่าองค์ภควานผู้ทรงประทับในทุก  ๆ  ร่างเป็นหนึ่งเดียวกับ  จีวะฺ  หรือปัจเจกวิญญาณ  เช่นนี้เหมือนกับการเปรียบเทียบผู้มีอำนาจและผู้ไม่มีอำนาจว่าเท่าเทียมกัน