ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสี่

สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ

โศลก 10

ระจัส ทะมัช ชาบิฺบํูยะ
สัททวัม บฺะวะทิ บฺาระทะฺ

ระจะฮ สัททวัม ทะมัช ไชวะ
ทะมะฮ สัททวัม ระจัส ทะทฺาฺ

ระจะฮฺ  -  ระดับตัณหา, ทะมะฮฺ  -  ระดับอวิชชา, ชะฺ  -  เช่นกัน, อบิฺบํูยะฺ  -  ข้ามพ้น, สัททวัมฺ  -  ระดับความดี, บฺะวะทิฺ  -  โดดเด่น, บฺาระทะฺ  -  โอ้ โอรสแห่งบฺาระทะ, ระจะฮฺ  -  ระดับตัณหา, สัททวัมฺ  -  ระดับความดี, ทะมะฮฺ  -  ระดับอวิชชา, ชะฺ  -  เช่นกัน, เอวะฺ  -  เช่นนั้น, ทะมะฮฺ  -  ระดับอวิชชา, สัททวัมฺ  -  ระดับความดี, ระจะฮฺ  -  ระดับตัณหา, ทะทฺาฺ  -  ดังนั้น

คำแปลฺ

บางครั้งระดับความดีโดดเด่น  ชนะระดับตัณหาและอวิชชา  โอ้  โอรสแห่งบฺาระทะบางครั้งระดับตัณหาชนะความดีและอวิชชา  และบางครั้งระดับอวิชชาชนะความดีและตัณหา  เช่นนี้จะมีการแข่งขันเพื่อความยิ่งใหญ่อยู่เสมอ

คำอธิบายฺ

เมื่อระดับตัณหาโดดเด่น  ระดับความดีและอวิชชาก็พ่ายแพ้  เมื่อระดับความดีโดดเด่นตัณหาและอวิชชาพ่ายแพ้  และเมื่อระดับอวิชชาโดดเด่นตัณหาและความดีพ่ายแพ้  การแข่งขันเช่นนี้จะดำเนินต่อไปตลอดเวลา  ฉะนั้น  ผู้ที่ตั้งใจจะเจริญก้าวหน้าในคริชณะจิตสำนึกจริงๆ  ต้องข้ามให้พ้นเหนือทั้งสามระดับนี้  ความโดดเด่นของระดับหนึ่งระดับใดแห่งธรรมชาติจะปรากฏในการมาสัมพันธ์กับกิจกรรม  และในการรับประทานอาหาร  ฯลฯ  ของบุคคลนั้น  ทั้งหมดนี้จะอธิบายในบทต่อ  ๆ  ไป  หากปรารถนาเราสามารถพัฒนาด้วยการปฏิบัติในระดับความดี  และเอาชนะระดับอวิชชาและตัณหาถึงแม้ว่ามีสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุนี้  หากมีความมั่นใจเราอาจได้รับพรจากระดับความดี  และเมื่อข้ามพ้นเหนือระดับความดี  เราจะสถิตในความดีที่บริสุทธิ์  เรียกว่าระดับ  วะสุเดวะฺ  ซึ่งเป็นระดับที่เราสามารถเข้าใจศาสตร์แห่งองค์ภควาน  จากกิจกรรมต่าง  ๆ  ที่ปรากฏทำให้เข้าใจได้ว่า  บุคคลนี้สถิตในระดับใดของธรรมชาติ