ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสี่

สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ

โศลก 13

อพระคาโช ่พระวริททิช ชะ
พระมาโด โมฮะ เอวะ ชะฺ

ทะมะสิ เอทานิ จายันเท
วิวริดเดฺ คุรุ-นันดะนะฺ

อพระคาชะฮฺ  -  ความมืด, อพระวริททิฺฮฺ  -  ไม่มีกิจกรรม, ชะฺ  -  และ, พระมาดะฮฺ  -  บ้าคลั่ง, โมฮะฮฺ  -  ความหลง, เอวะฺ  -  แน่นอน, ชะฺ  -  เช่นกัน, ทะมะสิฺ  -  ระดับอวิชชา, เอทานิฺ  -  เหล่านี้, จายันเทฺ  -  ปรากฏ, วิวริดเดฺฺ  -  เมื่อพัฒนา, คุรุ-นันดะนะฺ  -  โอ้ โอรสแห่งคุรุ

คำแปลฺ

เมื่อระดับอวิชชาเพิ่มพูน  โอ้  โอรสแห่งคุรุ  ความมืด  ความเฉื่อยชา  ความบ้าคลั่งและความหลงปรากฏ

คำอธิบายฺ

เมื่อไม่มีแสงสว่าง  ขาดความรู้  ผู้อยู่ในระดับอวิชชาจะไม่ทำงานตามหลักธรรมและชอบทำอะไรตามอำเภอใจโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย  แม้มีความสามารถในการทำงานแต่จะไม่พยายาม  การกระทำเช่นนี้เรียกว่าความหลง  แม้จิตสำนึกยังดำเนินต่อไปแต่ชีวิตไม่มีกิจกรรม  เหล่านี้คือลักษณะอาการของผู้ที่อยู่ในระดับอวิชชา