ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสี่

สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ

โศลก 15

ระจะสิ พระละยัม กัทวาฺ
คารมะ-สังกิชุ จายะเทฺ
ทะทฺา พระลีนัส ทะมะสิ
มูดฺะ-โยนิชุ จายะเทฺ

ระจะสิฺ  -  ในตัณหา, พระละยัมฺ  -  สิ้นสุด, กัทวาฺ  -  บรรลุ, คารมะ-สังกิชฺุ  -  ในการคบหาสมาคมกับพวกที่ปฏิบัติกิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุ, จายะเทฺ  -  เกิด, ทะทฺาฺ  -  ในทำนองเดียวกัน, พระลีนะฮฺ  -  สิ้นสุด, ทะมะสิฺ  -  ในอวิชชา, มูดฺะ-โยนิชฺุ  -  ในเผ่าพันธุ์สัตว์, จายะเทฺ  -  เกิด

คำแปลฺ

เมื่อตายในระดับตัณหาเขาเกิดในหมู่ชนที่ปฏิบัติกิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุ  และเมื่อตายในระดับอวิชชา  เขาเกิดในอาณาจักรสัตว์

คำอธิบายฺ

บางคนมีความรู้สึกว่าเมื่อดวงวิญญาณมาถึงระดับชีวิตมนุษย์แล้วจะไม่ตกลงต่ำอีก  เช่นนี้ไม่ถูกต้อง  ตามโศลกนี้  หากผู้ใดพัฒนาระดับอวิชชา  หลังจากตายไปจะตกต่ำลงไปใช้ชีวิตในร่างสัตว์เดรัจฉาน  ณ  ที่นั้น  เขาต้องพัฒนาตนเองด้วยวิธีวิวัฒนาการเพื่อให้ได้ร่างชีวิตมนุษย์อีกครั้งหนึ่ง  ดังนั้น  พวกที่จริงจังกับชีวิตมนุษย์อย่างแท้จริงควรอยู่ในระดับความดี  จากการคบหากัลยาณมิตรจะทำให้ตนเองข้ามพ้นระดับต่าง  ๆ  เหล่านี้  และมาสถิตในคริชณะจิตสำนึก  นี่คือจุดมุ่งหมายของชีวิตมนุษย์  มิฉะนั้นไม่รับประกันว่ามนุษย์จะได้รับร่างมนุษย์อีกครั้งหนึ่งหรือไม่