เนื่องจากความศิวิไลในปัจจุบันไม่เป็นที่พึงพอใจสำหรับสิ่งมีชีวิตเท่าใดนัก  เราจึงได้แนะนำคริชณะจิตสำนึก  จากคริชณะจิตสำนึกสังคมจะพัฒนามาถึงระดับความดี  เมื่อระดับความดีพัฒนาขึ้น  ผู้คนจะเห็นสิ่งต่าง  ๆ  ตามความเป็นจริง  ในระดับอวิชชาผู้คนก็เหมือนกับสัตว์เดรัจฉานไม่สามารถเห็นสิ่งต่าง  ๆ  ชัดเจนนัก  ตัวอย่างเช่น  ในระดับอวิชชาจะไม่เห็นว่าจากการฆ่าสัตว์ตัวหนึ่ง  เป็นการเปิดโอกาสให้สัตว์ตัวเดียวกันนั้นมาฆ่าตนในชาติหน้า  เนื่องจากไม่ได้รับการศึกษาในความรู้ที่แท้จริง  พวกเขาจึงไม่รับผิดชอบ  เพื่อหยุดความไม่รับผิดชอบนี้  การศึกษาเพื่อพัฒนาระดับความดีสำหรับประชาชนโดยทั่วไปจำเป็นต้องมีขึ้น  เมื่อได้รับการศึกษาอย่างแท้จริง  และมาอยู่ในระดับความดีจะมีความสุขุมรอบคอบและมีความรู้ในสิ่งต่าง  ๆ  ตามความเป็นจริงอย่างถูกต้อง  จากนั้นประชาชนก็จะมีความสุขและมีความเจริญรุ่งเรือง  ถึงแม้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่มีความสุขและไม่เจริญรุ่งเรือง  หากส่วนหนึ่งของประชากรพัฒนาคริชณะจิตสำนึก  และสถิตในระดับความดีจะก่อให้เกิดความสงบและความเจริญรุ่งเรืองทั่วโลก  มิฉะนั้น  หากทั่วทั้งโลกอุทิศตนให้กับระดับตัณหาและอวิชชา  ก็จะไม่มีความสงบหรือความเจริญรุ่งเรือง  ในระดับตัณหาผู้คนมีความโลภและทะเยอทะยานเพื่อความสุขทางประสาทสัมผัสโดยไม่รู้จักพอ  เราจะเห็นว่าแม้ผู้ที่มีเงินพอเพียงและมีการตระเตรียมเพื่อสนองประสาทสัมผัสเป็นอย่างดี  เขาก็ยังไม่มีความสุขหรือความสงบภายในใจ  เพราะว่าสถิตในระดับตัณหาหากเราต้องการความสุข  เงินนั้นช่วยไม่ได้  เราต้องพัฒนาตนเองให้มาถึงระดับความดีด้วยการปฏิบัติคริชณะจิตสำนึก  เมื่อปฏิบัติอยู่ในระดับตัณหา  ไม่เพียงแต่ไม่มีความสุขทางใจเท่านั้น  แต่อาชีพและการงานก็จะเป็นปัญหาอย่างมากเช่นกัน  เพราะต้องวางแผนและออกอุบายมากมายเพื่อให้ได้เงินมามากเพียงพอ  เพื่อรักษาสถานภาพของตนในสังคม  เช่นนี้เป็นความทุกข์  ในระดับอวิชชาผู้คนบ้าคลั่ง  และเนื่องจากอยู่ในสภาวะที่มีความทุกข์  จึงต้องไปพึ่งยาเสพติด  ดังนั้น  จึงจมปรักลงไปในอวิชชามากยิ่งขึ้น  อนาคตในชีวิตของคนพวกนี้มืดมนสิ้นดี