ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสี่

สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ

โศลก 20

กุณาน เอทาน อทีทยะ ทรีนฺ
เดฮี เดฮะ-สะมุดบฺะวานฺ
จันมะ-มริทยุ-จะรา-ดุฮไคฺร
วิมุคโท ่มริทัม อัชนุเทฺ

กุณานฺ  -  คุณสมบัติ, เอทานฺ  -  ทั้งหมดนี้, อทีทยะฺ  -  ข้ามพ้น, ทรีนฺ  -  สาม, เดฮีฺ  -  ร่างกาย, เดฮะฺ  -  ร่างกาย, สะมุดบฺะวานฺ  -  ผลิตจาก, จันมะฺ  -  แห่งการเกิด, มริทยฺุ  -  การตาย, จะ ราฺ  -  และความชรา, ดุฮไคฺรฮฺ  -  ความทุกข์, วิมุคทะฮฺ  -  เป็นอิสระจาก, อมริทัมฺ  -  น้ำทิพย์, อัชนุเทฺ  -  เขามีความสุข

คำแปลฺ

เมื่อชีวิตที่อยู่ในร่างสามารถข้ามพ้นทั้งสามระดับที่สัมพันธ์กับร่างกายวัตถุนี้  เขาสามารถเป็นอิสระจากการเกิด  การตาย  ความชรา  และความทุกข์ต่าง  ๆ  และสามารถรื่นเริงกับน้ำทิพย์แม้ในชีวิตนี้

คำอธิบายฺ

เราจะอยู่ในสถานภาพทิพย์ในคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ได้อย่างไร  แม้ขณะอยู่ในร่างกายนี้  โศลกนี้ได้อธิบายคำสันสฤต  เดฮีฺ  ซึ่งหมายถึง  “ร่างกาย”  จากความเจริญก้าวหน้าในความรู้ทิพย์  ถึงแม้ว่าอยู่ภายในร่างกายวัตถุนี้เราจะสามารถเป็นอิสระจากอิทธิพลของระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติ  รื่นเริงกับความสุขแห่งชีวิตทิพย์และหลังจากออกไปจากร่างกายนี้ก็จะไปยังท้องฟ้าทิพย์อย่างแน่นอน  ดังนั้น  แม้อยู่ในร่างกายนี้  เราก็สามารถรื่นเริงกับความสุขทิพย์ได้  อีกนัยหนึ่ง  การอุทิศตนเสียสละรับใช้ในคริชณะจิตสำนึก  เป็นสัญลักษณ์แห่งความหลุดพ้นจากพันธนาการทางวัตถุ  ประเด็นนี้จะอธิบายในบทที่สิบแปด  เมื่อเป็นอิสระจากอิทธิพลของระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติวัตถุแล้ว  เราจะเข้าถึงการอุทิศตนเสียสละรับใช้