ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสี่

สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ

โศลก 26

มาม ชะ โย ่วิยะบิฺชาเรณะ
บัฺคธิ-โยเกนะ เสวะเทฺ

สะ กุณาน สะมะทีทไยทาน
บระฮมะ-บํูยายะ คัลพะเทฺ

มามฺ  -  แด่ข้า, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยะฮฺ  -  บุคคลซึ่ง, อัพยะบิฺชาเรณะฺ  -  ไม่ผิดพลาด, บัฺคธิ-โยเกนะฺ  -  ด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้, เสวะเทฺ  -  ถวายการรับใช้, สะฮฺ  -  เขา, กุณานฺ  -  ระดับต่าง ๆแห่งธรรมชาติวัตถุ, สะมะทีทยะฺ  -  ข้ามพ้น, เอทานฺ  -  ทั้งหมดนี้, บระฮมะ-บํูยายะฺ  -  พัฒนามาถึงระดับบระฮมัน, คัลพะเทฺ  -  กลายมาเป็น

คำแปลฺ

ผู้ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้อย่างเต็มที่  ไม่หยุดยั้งในทุก  ๆ  สถานการณ์ข้ามพ้นระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติวัตถุ  และมาถึงระดับแห่งบระฮมันทันที

คำอธิบายฺ

โศลกนี้ทรงตอบคำถามที่สามของอารจุนะที่ว่าอะไรคือวิถีทางที่บรรลุถึงสถานภาพทิพย์?  ดังที่ได้อธิบายไว้แล้วว่า  โลกวัตถุทำงานภายใต้มนต์สะกดของระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติวัตถุ  เราไม่ควรหวั่นไหวไปกับกิจกรรมของระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติ  แทนที่จะปล่อยจิตสำนึกไปในกิจกรรมเหล่านี้  เราอาจย้ายจิตสำนึกไปที่กิจกรรมของคริชณะ  ซึ่งเรียกว่า  ภักดี-โยคะฺ  หรือปฏิบัติเพื่อคริชณะเสมอ  เช่นนี้มิได้หมายเพียงแต่คริชณะเท่านั้น  แต่รวมถึงภาคแบ่งแยกที่สมบูรณ์ต่าง  ๆ  ของพระองค์เช่น  พระราม  และพระนารายณ์  พระองค์ทรงมีอวตารนับไม่ถ้วน  ผู้ปฏิบัติในการรับใช้รูปลักษณ์ใดของคริชณะหรืออวตารที่สมบูรณ์องค์ใดก็ได้พิจารณาว่าสถิตในระดับทิพย์ควรสังเกตด้วยว่า  รูปลักษณ์ของคริชณะทั้งหมดเป็นทิพย์โดยสมบูรณ์  มีความสุขเกษมสำราญ  เปี่ยมไปด้วยความรู้  และเป็นอมตะ  องค์ภควานเหล่านี้ทรงพระเดชทั้งหมด  ทรงเป็นสัพพัญญู  และทั้งหมดมีคุณลักษณะทิพย์อย่างสมบูรณ์  ดังนั้น  หากเราปฏิบัติในการรับใช้  คริชณะหรือภาคแบ่งแยกที่สมบูรณ์ของพระองค์ด้วยความมั่นใจอย่างแน่วแน่  ถึงแม้ว่าระดับทั้งสามแห่งธรรมชาติวัตถุเอาชนะได้ยากมาก  เราจะสามารถข้ามพ้นระดับเหล่านี้ได้โดยง่ายดาย  ได้อธิบายไว้แล้วในบทที่เจ็ดว่า  ผู้ที่ศิโรราบต่อคริชณะจะข้ามพ้นอิทธิพลของระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติวัตถุทันที  การอยู่ในคริชณะจิตสำนึกหรือในการอุทิศตนเสียสละรับใช้หมายความว่าเราได้รับความเสมอภาคกับคริชณะคริชณะตรัสว่าธรรมชาติของพระองค์เป็นอมตะ  มีความสุขเกษมสำราญและเปี่ยมไปด้วยความรู้  สิ่งมีชีวิตเป็นละอองอณูขององค์ภควาน  เศษละอองทองก็เป็นส่วนหนึ่งของเหมืองทอง  ดังนั้น  สิ่งมีชีวิตในสถานภาพทิพย์ดีเท่า  ๆ  กับทองคำ  ดีเท่า  ๆ  กับคริชณะในเชิงคุณสมบัติ  ความแตกต่างแห่งปัจเจกบุคคลยังคงดำเนินต่อไป  มิฉะนั้น  จะไม่มีคำว่า  ภักดี-โยคะ,  ภักดี-โยคะฺ  หมายความว่าองค์ภควานยังทรงมีอยู่  สาวกก็มีอยู่  และกิจกรรมในการแลกเปลี่ยนความรักระหว่างองค์ภควานและสาวกก็มีอยู่  ฉะนั้น  ความเป็นปัจเจกของสองบุคคลมีอยู่ในองค์ภควานและปัจเจกชีวิต  มิฉะนั้น  ภักดี-โยคะฺ  จะไม่มีความหมาย  หากไม่สถิตในสถานภาพทิพย์เหมือนกับองค์ภควาน  เราจะไม่สามารถรับใช้พระองค์ได้  ในการเป็นผู้รับใช้ส่วนพระองค์ของกษัตริย์  เราต้องมีคุณสมบัติเพียงพอ  ดังนั้น  คุณสมบัติก็คือมาเป็น  บระฮมันฺ  หรือเป็นอิสระจากมลทินทั้งหลายทางวัตถุได้กล่าวไว้ในวรรณกรรมพระเวทว่า  บระฮไมวะ  สัน  บระฮมาพิ  เอทิฺ  เราสามารถบรรลุถึง  บระฮมันฺ  สูงสุดด้วยการมาเป็น  บระฮมันฺ  เช่นนี้หมายความว่า  เราต้องมาเป็นหนึ่งเดียวกับ  บระฮมันฺ  ในเชิงคุณสมบัติ  จากการบรรลุถึง  บระฮมันฺ  เรามิได้สูญเสียบุคลิก  บระฮมันฺ  อมตะของตนเองในฐานะที่เป็นปัจเจกวิญญาณ