ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบสี่

สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ

โศลก 27

บระฮมะโณ ฮิ พระทิชทฺาฮัมฺ
อมริทัสยาพยะยัสยะ ชะฺ
ชาชวะทัสยะ ชะ ดฺารมัสยะ
สุคัฺสไยคานทิคัสยะ ชะฺ

บระฮมะณะฮฺ  -  ของ บระฮมะจโยทิฺ ที่ไร้รูปลักษณ์, ฮิฺ  -  แน่นอน, พระทิชทฺาฺ  -  ที่เหลือ, อฮัมฺ  -  ข้าเป็น, อมริทัสยะฺ  -  ของไม่รู้จักตาย, อัพยะยัสยะฺ  -  ของที่ไม่สูญสิ้น, ชะฺ  -  เช่นกัน, ชาชวะทัสยะฺ  -  ของอมตะ, ชะฺ  -  และ, ดฺารมัสยะฺ  -  ของตำแหน่งพื้นฐานเดิม, สุคัฺสยะฺ  -  แห่งความสุข, ไอคานทิคัสยะฺ  -  ในที่สุด, ชะฺ  -  เช่นกัน

คำแปลฺ

และข้าคือฐานของบระฮมันอันไร้รูปลักษณ์ซึ่งไม่รู้จักตาย  ไม่สูญสิ้น  เป็นอมตะและเป็นสถานภาพพื้นฐานเดิมแห่งความสุขสูงสุด

คำอธิบายฺ

สถานภาพพื้นฐานเดิมของ  บระฮมันฺ  คือ  ความไม่ตาย  ความไม่สูญสิ้น  เป็นอมตะและมีความสุข  บระฮมันฺ  คือความรู้แจ้งทิพย์ขั้นแรก  พะระมาทมาฺ  หรืออภิวิญญาณคือความรู้แจ้งในระดับกลางหรือระดับที่สอง  และบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าคือความรู้แจ้งสูงสุดแห่งสัจธรรมที่สมบูรณ์  ดังนั้น  ทั้ง  พะระมาทมาฺ  และ  บระฮมันฺ  อันไร้รูปลักษณ์อยู่ภายในบุคคลสูงสุดองค์ภควาน  ได้อธิบายไว้ในบทที่เจ็ดว่าธรรมชาติวัตถุเป็นปรากฏการณ์ของพลังงานเบื้องต่ำขององค์ภควาน  พระองค์ทรงทำให้ธรรมชาติเบื้องต่ำหรือธรรมชาติวัตถุตั้งครรภ์ด้วยละอองแห่งธรรมชาติเบื้องสูง  และนั่นคือการสัมผัสทิพย์ในธรรมชาติวัตถุ  และค่อย  ๆ  เจริญขึ้นมาจนถึงแนวคิด  บระฮมันฺ  แห่งองค์ภควาน  การบรรลุถึงแนวคิดชีวิตแห่ง  บระฮมันฺ  นี้  เป็นระดับแรกในความรู้แจ้งแห่งตน  ในระดับนี้บุคคลผู้รู้แจ้ง  บระฮมันฺ  นี้  เป็นระดับแรกในความรู้แจ้งแห่งตน  ในระดับนี้บุคคลผู้รู้แจ้งบระฮมันฺ  เป็นทิพย์เหนือสถานภาพทางวัตถุ  แต่จะไม่มีความสมบูรณ์อย่างแท้จริงในความรู้แจ้ง  บระฮมันฺ  หากปรารถนาจะสามารถอยู่ในสถานภาพ  บระฮมันฺ  ต่อไปและค่อย  ๆ  เจริญขึ้นมาถึงความรู้แจ้ง  พะระมาทมาฺ  จากนั้น  ก็รู้แจ้งถึงบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  มีตัวอย่างเช่นนี้มากมายในวรรณกรรมพระเวท  คุมาระฺ  ทั้งสี่  ตอนแรกสถิตในแนวคิดแห่งสัจธรรม  บระฮมันฺ  อันไร้รูปลักษณ์  และค่อย  ๆ  เจริญขึ้นมาจนถึงระดับแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้  ผู้ที่ไม่สามารถพัฒนาตนเองให้อยู่เหนือแนวคิดอันไร้รูปลักษณ์แห่ง  บระฮมันฺ  จะมีความเสี่ยงในการตกลงต่ำ  ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  กล่าวว่าถึงแม้บุคคลอาจเจริญขึ้นมาถึงระดับ  บระฮมันฺ  อันไร้รูปลักษณ์  หากไม่พัฒนาให้สูงขึ้นเนื่องจากไม่มีข้อมูลแห่งองค์ภควาน  ปัญญาของเขาจะไม่ผ่องใสโดยสมบูรณ์  ฉะนั้น  ถึงแม้ว่าจะเจริญมาถึงระดับ  บระฮมันฺ  ก็ยังมีโอกาสตกลงต่ำ  หากไม่ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อพระองค์  ในภาษาพระเวทกล่าวไว้เช่นกันว่า  ระโส  ไว  สะฮ,  ระสัม  ฮิ  เอ  วายัม  ลับฺดฺวานันดี  บฺะวะทิฺ  “เมื่อเข้าใจบุคลิกภาพแห่งพระเจ้าคริชณะผู้ทรงเป็นแหล่งกำเนิดแห่งความสุข  เขาจะมาเป็นผู้มีความปลื้มปีติสุขทิพย์อย่างแท้จริง”  (ไททิรียะ  อุ-  พะนิชัดฺ  2.7.1)  องค์ภควานทรงเปี่ยมไปด้วยความมั่งคั่งหกประการ  และเมื่อสาวกเข้าพบพระองค์  จะมีการแลกเปลี่ยนความมั่งคั่งทั้งหกประการนี้  ผู้รับใช้พระเจ้าแผ่นดินได้รับความรื่นเริงเกือบระดับเดียวกันกับพระเจ้าแผ่นดิน  ดังนั้น  ความสุขนิรันดร  ความสุขที่ไม่มีวันสูญสลาย  และชีวิตอมตะรวมอยู่ในการอุทิศตนเสียสละรับใช้  เช่นเดียวกัน  ความรู้แจ้ง  บระฮมันฺ  หรือความเป็นอมตะ  หรือความไม่รู้จักตาย  รวมอยู่ในการอุทิศตนเสียสละรับใช้  บุคคลผู้ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้มีสิ่งเหล่านี้อยู่ในตัวเรียบร้อยแล้ว

สิ่งมีชีวิตถึงแม้เป็น  บระฮมันฺ  โดยธรรมชาติ  มีความปรารถนาเป็นเจ้าเหนือโลกวัตถุ  ด้วยเหตุนี้  จึงตกต่ำลง  ในสถานภาพพื้นฐานเดิมของตนสิ่งมีชีวิตอยู่เหนือสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ  แต่การที่มาคบหาสมาคมกับธรรมชาติวัตถุทำให้ถูกพันธนาการอยู่ในระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติวัตถุ  เช่น  ความดี  ตัณหา  และอวิชชา  เนื่องจากการมาคบหาสมาคมกับสามระดับเหล่านี้  ความปรารถนาที่จะครอบครองโลกวัตถุจึงมีอยู่  เมื่อปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ในคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  เราสถิตในสถานภาพทิพย์ทันที  และความปรารถนาที่ผิดกฎหมายในการมาควบคุมธรรมชาติวัตถุจะถูกขจัดไป  ดังนั้น  วิธีแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้เริ่มจากการสดับฟัง  การสวดภาวนาการระลึกถึง  ฯลฯ  มีอยู่เก้าวิธีเพื่อรู้แจ้งถึงการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่ได้อธิบายไว้  เราควรฝึกปฏิบัติร่วมกับเหล่าสาวก  จากการมาร่วมกันและด้วยอิทธิพลของพระอาจารย์ทิพย์  ความปรารถนาที่จะครอบครองธรรมชาติวัตถุจะค่อย  ๆ  ถูกขจัดไป  และเราจะสถิตอย่างมั่นคงในการรับใช้ทิพย์ด้วยความรักต่อองค์ภควาน  วิธีนี้ได้อธิบายจากโศลกที่ยี่สิบสองจนมาถึงโศลกสุดท้ายของบทนี้  การอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควานเป็นสิ่งที่ง่ายมาก  เราควรปฏิบัติในการรับใช้พระองค์เสมอ  ควรรับประทานอาหารส่วนเหลือหลังจากที่ได้ถวายต่อพระปฏิมาแล้ว  ดมกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ถวายต่อพระบาทรูปดอกบัวขององค์ภควาน  ดูสถานที่ต่าง  ๆ  ที่พระองค์ทรงแสดงลีลาทิพย์  อ่านกิจกรรมต่าง  ๆ  ของพระองค์รวมถึงการแลกเปลี่ยนความรักของพระองค์กับเหล่าสาวก  สวดภาวนาคลื่นเสียงทิพย์  ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะ  คริชณะ  คริชณะ  ฮะเร  ฮะเร  /  ฮะเรรามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร  เสมอ  และถือวันอดอาหารเพื่อระลึกถึงการปรากฏและการจากไปของพระองค์และบรรดาสาวกของพระองค์  ด้วยการปฏิบัติตามวิธีการเหล่านี้  ทำให้เราไม่ยึดติดกับกิจกรรมต่าง  ๆ  ทางวัตถุทั้งหมดโดยสมบูรณ์  ดังนั้นผู้ที่สามารถสถิตใน  บระฮมะจโยทิฺ  หรือแนวคิดแห่ง  บระฮมันฺ  อันหลากหลายต่าง  ๆ  มีความทัดเทียมกันกับบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าในเชิงคุณสมบัติ

ดังนั้น ได้จบคำอธิบายโดย บัฺคธิเวดันธะ บทที่สิบสี่ของหนังสือฺ ชรีมัด บฺะกะวัด-กีทา ในหัวข้อเรื่องสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถฺุ