ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบห้า

โยคะแห่งองค์ภควาน

โศลก 11

ยะทันโท โยกินัช ไชนัม
พัชยันทิ อาทมะนิ อวัสทิฺทัมฺ

ยะทันโท ่พิ อคริทาทมาโน
ไนนัม พัชยันทิ อเชทะสะฮฺ

ยะทันทะฮฺ  -  ความพยายาม, โยกินะฮฺ  -  นักทิพย์นิยม, ชะฺ  -  เช่นกัน, เอนัมฺ  -  นี้, พัชยินทิฺ  -  สามารถเห็น, อาทมะนิฺ  -  ในตัว, อวัสทิฺทัมฺ  -  สถิต, ยะทันทะฮฺ  -  พยายาม, อพิฺ  -  ถึงแม้, อคริทะ-อาทมานะฮฺ  -  พวกที่ไม่มีความรู้แจ้งแห่งตน, นะฺ  -  ไม่, เอนัมฺ  -  นี้, พัชยันทิฺ  -  เห็น, อเชทะสะฮฺ  -  มีจิตใจที่ไม่พัฒนา

คำแปลฺ

นักทิพย์นิยมผู้มีความพยายามสถิตในความรู้แจ้งแห่งตนสามารถเห็นทั้งหมดนี้อย่างชัดเจน  แต่พวกที่จิตใจไม่พัฒนาและไม่สถิตในความรู้แจ้งแห่งตนไม่สามารถเห็นว่าอะไรเกิดขึ้นแม้อาจพยายาม

คำอธิบายฺ

มีนักทิพย์นิยมมากมายบนหนทางแห่งความรู้แจ้งแห่งตน  แต่ผู้ที่ไม่สถิตในความรู้แจ้งแห่งตน  จะไม่สามารถเห็นว่าสิ่งต่าง  ๆ  ในร่างกายของสิ่งมีชีวิตเปลี่ยนแปลงไปได้อย่างไร  คำว่า  โยกินะฮฺ  มีความสำคัญในประเด็นนี้  ปัจจุบันมีพวกที่สมมติว่าเป็นโยคีมากมาย  และมีสถานที่ที่สมมติว่าเป็นสมาคมของพวกโยคีมากมายเช่นกัน  แต่อันที่จริงมืดมนเกี่ยวกับเรื่องความรู้แจ้งแห่งตน  พวกเขาเพียงแต่มัวเมาอยู่กับท่าบริหารยิมนาสติกต่าง  ๆ  และมีความพึงพอใจหากร่างกายสวยงามและสุขภาพดี  โดยไม่มีข้อมูลอื่น  พวกนี้เรียกว่า  ยะทันโท  ่พิ  อคริทามานะฮฺ  ถึงแม้ว่าพยายามในสิ่งที่สมมติว่าเป็นระบบโยคะ  แต่จะไม่รู้แจ้งตนเองและไม่สามารถเข้าใจวิธีการเปลี่ยนร่างของดวงวิญญาณ  พวกที่อยู่ในระบบโยคะที่แท้จริงเท่านั้น  จึงรู้แจ้งตนเอง  รู้แจ้งโลก  และรู้แจ้งองค์ภควาน  อีกนัยหนึ่ง  พวก  ภักดี-โยคีฺ  ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ในคริชณะจิตสำนึกอย่างบริสุทธิ์  จึงจะเข้าใจว่าสิ่งต่าง  ๆ  เกิดขึ้นได้อย่างไร