ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบห้า

โยคะแห่งองค์ภควาน

โศลก 17

อุททะมะฮ พุรุชัส ทุ อันยะฮ
พะระมาทเมทิ อุดาฮริทะฮฺ

โย โลคะ-ทระยัม อาวิชยะ
บิบฺารทิ อัพยะยะ อีชวะระฮฺ

อุททะมะฮฺ  -  ดีที่สุด, พุรุชะฮฺ  -  บุคลิกภาพ, ทฺุ  -  แต่, อันยะฮฺ  -  อีกผู้หนึ่ง, พะระมะฺ  -  สูงสุด, อาทมาฺ  -  ตัวเอง, อิทิฺ  -  ดังนั้น, อุดาฮริทะฮฺ  -  กล่าวไว้ว่า, ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, โลคะฺ  -  ของจักรวาล, ทระยัมฺ  -  สามส่วน, อาวิชยะฺ  -  เข้าไป, บิบฺารทิฺ  -  ค้ำจุน, อัพยะยะฮฺ  -  ไม่มีที่สิ้นสุด, อีชวะ- ระฮฺ  -  องค์ภควาน

คำแปลฺ

นอกจากสองกลุ่มนี้แล้วยังมีบุคลิกภาพผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด  ที่เป็นดวงวิญญาณสูงสุดองค์ภควานผู้ทรงไม่มีวันสูญสลาย  ทรงเสด็จเข้าไป  และทรงค้ำจุนทั้งสามโลก

คำอธิบายฺ

แนวคิดจักรวาลนี้ได้แสดงไว้อย่างสวยงามมากใน  คะทฺะ  อุพะนิชัดฺ  (2.2.13)และ  ชเวทาชวะทะระ  อุพะนิชัดฺ  (6.13)  กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า  เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตที่นับจำนวนไม่ถ้วนซึ่งบ้างอยู่ในพันธสภาวะและบ้างก็หลุดพ้น  ยังมีบุคลิกภาพสูงสุดผู้ทรงเป็น  พะระมาทมาฺ  โศลกใน  อุพะนิชัดฺ  กล่าวดังนี้  นิทโย  นิทยานาม  เชทะ  นัช  เชทะนา-  นามฺ  คำอธิบายคือ  ในมวลชีวิตทั้งในพันธสภาวะและทั้งหลุดพ้นยังมีอีกหนึ่งบุคลิกภาพสูงสุดองค์ภควานผู้ทรงค้ำจุนพวกเขา  และทรงให้สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหลายเพื่อความรื่นเริงตามแต่กรรมที่ต่างกันไป  บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงสถิตในหัวใจของทุกคนในรูป  พะระมาทมาฺ  ผู้มีปัญญาที่สามารถเข้าใจพระองค์มีสิทธิ์ที่จะบรรลุถึงความสงบอย่างสมบูรณ์  มิใช่บุคคลอื่น