ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบห้า

โยคะแห่งองค์ภควาน

โศลก 20

อิทิ กุฮยะทะมัม ชาสทรัม
อิดัม อุคทัม มะยานะกฺะฺ

เอทัด บุดดฮวา บุดดิฺมาน สยาท
คริทะ-คริทยัช ชะ บฺาระทะฺ

อิทิฺ  -  ดังนั้น, กุฮยะ-ทะมัมฺ  -  ลับสุด, ชาสทรัมฺ  -  พระคัมภีร์ที่เปิดเผย, อิดัมฺ  -  นี้, อุคทัมฺ  -  เปิดเผย, มะยาฺ  -  โดยข้า, อนะกฺะฺ  -  โอ้ ผู้ไร้บาป, เอทัทฺ  -  นี้, บุดดฮวาฺ  -  เข้าใจ, บุดดิฺฺ  -  มาน-ปัญญา, สยาทฺ  -  เขามาเป็น, คริทะ-คริทยะฮฺ  -  ผู้สมบูรณ์ที่สุดในความพยายามของเขา,ชะ-และ, บฺาระทะ-โอ้ โอรสแห่งบฺาระทะ

คำแปลฺ

โอ้  ผู้ไร้บาป  บัดนี้ข้าจะเปิดเผยส่วนลับที่สุดของคัมภีร์พระเวท  ผู้ใดเข้าใจจะเป็นผู้มีปัญญา  และความพยายามของเขาจะบรรลุผลโดยสมบูรณ์

คำอธิบายฺ

องค์ภควานทรงอธิบายอย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้ว่า  นี่คือแก่นสารสาระของพระคัมภีร์ที่เปิดเผยทั้งหลาย  เราควรเข้าใจตามที่บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงประทานให้  แล้วเราจะมีปัญญาและมีความสมบูรณ์ในความรู้ทิพย์  อีกนัยหนึ่ง  จากการเข้าใจปรัชญาขององค์ภควานนี้  และปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อพระองค์  ทุกคนสามารถเป็นอิสระจากมลทินทั้งหลายของสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ  การอุทิศตนเสียสละรับใช้เป็นวิธีการเพื่อความเข้าใจวิถีทิพย์  ที่ใดที่มีการอุทิศตนเสียสละรับใช้  ณ  ที่นั้นจะไม่มีมลทินทางวัตถุควบคู่กันไป  การอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควานและองค์ภควานเองเป็นหนึ่งเดียวกันและเหมือนกัน  เนื่องจากทั้งคู่เป็นทิพย์  การอุทิศตนเสียสละรับใช้เกิดขึ้นภายในพลังงานเบื้องสูงของพระองค์  กล่าวไว้ว่า  องค์ภควานทรงเป็นดวงอาทิตย์และอวิชชาคือความมืด  ที่ใดที่ดวงอาทิตย์ปรากฏจะไม่มีความมืด  ดังนั้น  เมื่อใดที่มีการอุทิศตนเสียสละรับใช้ภายใต้การนำทางที่ถูกต้องของพระอาจารย์ทิพย์ผู้ที่เชื่อถือได้ก็จะไม่มีอวิชชา

ทุก  ๆ  คนต้องปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกและอุทิศตนเสียสละรับใช้เพื่อให้เกิดปัญญาซึ่งจะทำให้ตนเองบริสุทธิ์  นอกจากมาถึงสถานภาพแห่งการเข้าใจคริชณะและปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้นี้  ไม่ว่าจะชาญฉลาดเพียงใดในการประเมินของสามัญชนทั่วไป  เราจะไม่เป็นผู้มีปัญญาโดยสมบูรณ์

คำว่า  อนะกฺะฺ  ที่ทรงเรียกอารจุนะ  มีความสำคัญ  อนะกฺะฺ  “โอ้  ผู้ไร้บาป”หมายความว่านอกจากเราจะเป็นอิสระจากผลบาปทั้งปวง  เป็นการยากมากที่จะเข้าใจคริชณะ  เราต้องเป็นอิสระจากมลทินทั้งหลายและกิจกรรมบาปทั้งปวงจึงสามารถเข้าใจคริชณะ  แต่การอุทิศตนเสียสละรับใช้จะมีความบริสุทธิ์และมีพลังอำนาจมากจนกระทั่งเมื่อผู้ใดปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้เท่ากับผู้นั้นได้มาถึงระดับแห่งความเป็นผู้ไร้บาปโดยปริยายในทันที

ขณะที่ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้อย่างใกล้ชิดกับเหล่าสาวกผู้บริสุทธิ์ในคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  มีบางสิ่งบางอย่างจำเป็นที่จะต้องขจัดไปให้หมดสิ้น  สิ่งสำคัญที่สุดที่เราต้องข้ามให้พ้นคือความอ่อนแอของหัวใจ  การตกลงต่ำประการแรกเนื่องมาจากความปรารถนาที่จะเป็นเจ้าเหนือธรรมชาติวัตถุ  ที่ทำให้เรายกเลิกการรับใช้ด้วยความรักทิพย์ต่อองค์ภควาน  ความอ่อนแอของหัวใจประการที่สองคือ  เมื่อแนวโน้มที่อยากเป็นเจ้าเหนือธรรมชาติวัตถุเพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น  เราจะยึดติดกับวัตถุและการเป็นเจ้าของวัตถุ  ปัญหาแห่งความเป็นอยู่ทางวัตถุก็เนื่องมาจากความอ่อนแอของหัวใจเช่นนี้  ในบทนี้  ห้าโศลกแรกอธิบายถึงวิธีการที่จะทำให้เราเป็นอิสระจากความอ่อนแอของหัวใจเช่นนี้  จากโศลกที่หกถึงโศลกสุดท้าย  อธิบายเรื่อง  พุรุโชททะมะ-โยกะฺ

ดังนั้น ได้จบคำอธิบายโดยบัฺคธิเวดันธะ บทที่สิบห้าของหนังสือฺ ชรีมัด บฺะกะวัด-กีทา ในหัวข้อเรื่อง พุรุโชททะมะ-โยกะ หรือ โยคะแห่งองค์ภควานฺ