บัดนี้ได้กล่าวอย่างชัดเจนว่ารูปลักษณ์อันแท้จริงของต้นไทรนี้ไม่สามารถเข้าใจได้ในโลกวัตถุ  เนื่องจากรากของมันขึ้นข้างบนและการแผ่ขยายของต้นไม้จริงอยู่อีกด้านหนึ่ง  เมื่อถูกพันธนาการด้วยการแพร่ขยายทางวัตถุของต้นไม้  เราไม่สามารถเห็นว่าต้นไม้นี้ขยายออกไปไกลเท่าใด  และก็ไม่สามารถเห็นจุดเริ่มต้นของต้นไม้นี้  ถึงกระนั้นเราต้องค้นหาสาเหตุว่า  “ข้าเป็นบุตรของบิดา  บิดาข้าเป็นบุตรของบุคคลคนนี้  ฯลฯ”  จากการค้นหาเช่นนี้จะมาถึงพระพรหมผู้ซึ่ง  การโบฺดะคะชายี  วิชณฺุ  ทรงเป็นผู้ให้กำเนิด  ในที่สุดเมื่อมาถึงองค์ภควานงานวิจัยก็เสร็จสิ้น  เราต้องค้นหาบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าผู้ทรงเป็นแหล่งกำเนิดของต้นไม้นี้  ด้วยการคบหาสมาคมกับบุคคลผู้มีความรู้แห่งองค์ภควานนั้น  จากความเข้าใจเช่นนี้จะค่อย  ๆ  ไม่ยึดติดกับภาพสะท้อนที่ผิดซึ่งไม่ใช่ของจริงจากความรู้นี้จึงสามารถตัดขาดความสัมพันธ์กับมันและสถิตอย่างแท้จริงในต้นไม้จริง

คำว่า  อสังกะฺ  มีความสำคัญมากในประเด็นนี้  เพราะว่าการยึดติดกับความรื่นเริงทางประสาทสัมผัสและความเป็นเจ้าเหนือธรรมชาติวัตถุมีความแข็งแกร่งมากฉะนั้น  เราต้องเรียนรู้การไม่ยึดติดด้วยการสนทนาศาสตร์ทิพย์  ซึ่งมีพื้นฐานอยู่ที่พระคัมภีร์ที่เชื่อถือได้  และต้องสดับฟังจากบุคคลผู้อยู่ในความรู้จริง  ๆ  จากผลของการสนทนาในการคบหาสมาคมกับเหล่าสาวกเช่นนี้  เราจะมาถึงบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  สิ่งแรกที่ต้องกระทำคือศิโรราบต่อพระองค์  การบรรยายถึงสถานที่ซึ่งเมื่อไปถึงแล้วจะไม่กลับมายังภาพสะท้อนของต้นไม้ที่ผิด  ๆ  นี้อีก  ได้ให้ไว้  ณ  ที่นี้ว่า  องค์ภควาน  คริชณะทรงเป็นรากเดิมแท้ที่ทุกสิ่งทุกอย่างปรากฏออกมา  เพื่อให้พระองค์ทรงพระกรุณาเราต้องศิโรราบอย่างเดียว  และนี่คือผลแห่งการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยการสดับฟัง  การสวดภาวนา  ฯลฯ  พระองค์ทรงเป็นแหล่งกำเนิดแห่งการแผ่ขยายของโลกวัตถุ  ซึ่งพระองค์ทรงอธิบายไว้แล้วว่า  อฮัม  สารวัสยะ  พระบฺะวะฮฺ  “ข้าคือแหล่งกำเนิดของทุกสิ่งทุกอย่าง”  ฉะนั้น  ในการออกจากพันธนาการของต้นไทรแห่งชีวิตวัตถุที่แข็งแกร่งนี้เราต้องศิโรราบต่อคริชณะ  ทันทีที่ศิโรราบต่อคริชณะเราจะไม่ยึดติดกับการแผ่ขยายทางวัตถุนี้โดยปริยาย