ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบห้า

โยคะแห่งองค์ภควาน

โศลก 8

ชะรีรัม ยัด อวาพโนทิ
ยัช ชาพิ อุทครามะทีชวะระฮฺ

กริฮีทไวทานิ สัมยาทิ
วายุร กันดฺาน อิวาชะยาทฺ

ชะรีรัมฺ  -  ร่างกาย, ยัทฺ  -  ประหนึ่ง, อวาพโนทิฺ  -  ได้รับ, ยัทฺ  -  ประหนึ่ง, ชะ-อพิฺ  -  เช่นกัน, อุทครามะทิฺ  -  ยกเลิก, อีชวะระฮฺ  -  เจ้าแห่งร่างกาย, กริฮีทวาฺ  -  ได้รับ, เอทานิฺ  -  ทั้งหมดนี้, สัมยาทิฺ  -  ไป, วายุฮฺ  -  ลม, กันดฺานฺ  -  กลิ่น, อิวะฺ  -  เหมือน, อาชะยาทฺ  -  จากแหล่งของพวกเขา

คำแปลฺ

สิ่งมีชีวิตในโลกวัตถุนำเอาแนวคิดแห่งชีวิตที่ไม่เหมือนกันจากร่างหนึ่งไปยังอีกร่างหนึ่ง  เหมือนกับลมที่นำพาเอากลิ่นไป  ดังนั้นเขาจึงรับเอาร่างหนึ่งมา  แล้วออกไปเพื่อรับเอาอีกร่างหนึ่ง

คำอธิบายฺ

ณ  ที่นี้  อธิบายว่าสิ่งมีชีวิตเป็น  อีชวะระฺ  หรือผู้ควบคุมร่างกายของตนเองหากปรารถนาเขาสามารถเปลี่ยนร่างกายให้ได้คุณภาพที่สูงกว่า  ในลักษณะเดียวกันก็สามารถย้ายลงไปในชั้นที่ต่ำกว่า  เขามีอิสรภาพเพียงเล็กน้อย  การเปลี่ยนร่างกายขึ้นอยู่กับตัวเขาเองในขณะตายจิตสำนึกที่สร้างขึ้นมาจะนำพาเขาไปยังร่างต่อไป  หากทำให้จิตสำนึกเหมือนกับแมวหรือสุนัข  แน่นอนว่าต้องเปลี่ยนเป็นร่างแมวหรือสุนัข  และหากตั้งมั่นจิตสำนึกในคุณสมบัติเทพ  เขาจะเปลี่ยนร่างเป็นเทพ  และหากอยู่ในคริชณะจิตสำนึกเขาจะย้ายไปยังคริชณะโลคะในโลกทิพย์  และจะอยู่ใกล้กับคริชณะ  เป็นการอ้างผิด  ๆ  ที่ว่าหลังจากร่างกายนี้ถูกทำลายไป  ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้นลง  อันที่จริงปัจเจกวิญญาณย้ายจากร่างหนึ่งไปสู่อีกร่างหนึ่ง  ร่างกายและกิจกรรมปัจจุบันเป็นพื้นฐานสำหรับร่างต่อไป  เราได้รับร่างกายที่ไม่เหมือนกันตามกรรม  และต้องออกจากร่างนี้ไปตามกาลเวลา  ได้กล่าวไว้  ณ  ที่นี้ว่าร่างละเอียดจะนำพาแนวคิดไปยังร่างต่อไป  และพัฒนาอีกร่างหนึ่งในชาติหน้า  กรรมวิธีแห่งการเปลี่ยนจากร่างหนึ่งไปยังอีกร่างหนึ่งและดิ้นรนต่อสู้ขณะอยู่ในร่างกายเรียกว่าคารชะทิฺ  หรือการดิ้นรนต่อสู้เพื่อความอยู่รอด