ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบห้า

โยคะแห่งองค์ภควาน

โศลก 9

ชโรทรัม ชัคชุฮ สพารชะนัม ชะ
ระสะนัม กฺราณัม เอวะ ชะฺ

อดิฺชทฺายะ มะนัช ชายัม
วิชะยาน อุพะเสวะเทฺ

ชโรทรัม-หู, ชัคชุฮฺ  -  ตา, สพะชะนัมฺ  -  สัมผัส, ชะฺ  -  เช่นกัน, ระสะนัมฺ  -  ลิ้น, กฺราณัมฺ  -  อำนาจในการดมกลิ่น, เอวะฺ  -  เช่นกัน, ชะฺ  -  และ, อดิฺชทฺายะฺ  -  สถิตใน, มะนะฮฺ  -  จิตใจ, ชะฺ  -  เช่นกัน, อยัมฺ  -  เขา, วิชะยานฺ  -  อายตะนภายนอก, อุพะเสวะเทฺ  -  รื่นเริง

คำแปลฺ

ดังนั้น  สิ่งมีชีวิตได้ร่างหยาบอีกร่างหนึ่ง  มีชนิดของหู  ตา  ลิ้น  จมูก  และความรู้สึกในการสัมผัสโดยเฉพาะซึ่งรวมกันอยู่รอบ  ๆ  จิตใจ  จากนั้นเขาก็รื่นเริงกับอายตนะภายนอกอีกชุดหนึ่งโดยเฉพาะ

คำอธิบายฺ

อีกนัยหนึ่ง  หากสิ่งมีชีวิตเจือปนจิตสำนึกของตนเองกับคุณสมบัติของแมวและสุนัข  ในชาติหน้าจะได้รับร่างแมวหรือร่างสุนัข  และรื่นเริงกับมัน  เดิมทีจิตสำนึกบริสุทธิ์เหมือนน้ำ  แต่ถ้าเราผสมน้ำกับสีมันจะเปลี่ยนสี  ในทำนองเดียวกัน  จิตสำนึกบริสุทธิ์เพราะว่าดวงวิญญาณนั้นบริสุทธิ์  แต่จิตสำนึกเปลี่ยนไปตามที่เรามาใกล้ชิดกับคุณลักษณะทางวัตถุ  จิตสำนึกที่แท้จริงคือคริชณะจิตสำนึก  ดังนั้น  เมื่อสถิตในคริชณะจิตสำนึก  เราจะอยู่ในชีวิตที่บริสุทธิ์แห่งตนเอง  แต่หากว่าจิตสำนึกเจือปนกับแนวคิดทางวัตถุบางอย่าง  ในชาติหน้าเราจะได้รับร่างกายตามนั้น  ไม่จำเป็นที่ต้องได้รับร่างมนุษย์อีกครั้งหนึ่ง  เราอาจได้รับร่างแมว  ร่างสุนัข  ร่างสุกร  ร่างเทวดา  หรือหนึ่งในหลาย  ๆ  ร่างเพราะมีถึง  8,  4000,  000  เผ่าพันธุ์